Neden 'Doğu'ya Umutsuzca Aşığım?

doğuya doğru ilk beklentilerimin çok ötesine geçen ve şimdiden kalbime sağlam bir şekilde yerleşmiş ender oyun türüdür.

Bu tür şeyler çok sık olmaz ama video oyunu oynayan herkesin en az bir kere bunu deneyimlediğini biliyorum. Mükemmel olmayabilecek (çünkü ne?) ve herkese hitap etmeyecek, ancak sizin için yapılmış gibi görünen bir şeyi oynadığınız yer. Sanki bunu yapan insanlar bir şekilde beynine dokunmuş ve senden önce tam olarak ne istediğini biliyormuş gibi.

oynamak istediğimi biliyordum doğuya doğru bir avuç ekran görüntüsü gördüğümde ve biliyordum ki NS Fragmanı izledikten sonra oynamak için. Ancak, kafamda çok fazla kurmuş olduğumdan ve gerçekçi olmayan beklentilerimi karşılayamayacağından endişelendim. Elbette - böyle şeyler her zaman olur. Ama neyse ki, durum böyle değildi.

Sadece beklentilerimi karşılamadı, hatta onları aşmadı. doğuya doğru onları, güçlendirilmiş bir tavayla vurulan asırlık bir cam şişe gibi paramparça etti.

Oyunları diğer oyunlarla ve medya biçimleriyle karşılaştırmak basmakalıp, biliyorum ama ne demek istediğimi açıklamanın en hızlı yolu bu. doğuya doğru büyük hayranları gibi hissediyor Toprağa bağlı kendi versiyonunu yaptı Zelda efsanesi, sonra sanat ve müziği Studio Ghibli'ye yaptırdı. Bu oyuna aşığım.

Başlangıçtan sağa

Hikaye, sevdiğim şeyi yapıyor ve sizi tam ortasına bırakıyor. "Hiçbir şey açıklanmadı ve ilerledikçe öğrenmek zorundasın" anlamında 'in medias res' demek istemiyorum. NS sözsüz (ve muhteşem) giriş, sahneyi hazırlayan harika bir iş çıkarıyor, ardından patlama - tam ortasındasınız o. Garip bir açıklama yok ve amnezili kahramanın hiçbiri size her şeyi saçmalık olarak açıklamak için bir bahane değil. İşte dünya, işte karakterler, şimdi Git!

Teknik olarak ilk birkaç saatimin çoğunu evde geçirdiğimi itiraf etmekten biraz utansam da. doğuya doğru onu oynamak değil. Görüyorsun, oyunun içinde denilen bir oyun var. Dünya Doğdu (ki buna bir baş sallama olmadığından eminim Toprağa bağlı) ve temelde bir mini oyun olmasına rağmen beni içine çekti. Bu basit bir RPG-lite olayıdır, ancak bitirmek için birden fazla deneme gerektirir ve bu daha küçük olanı büyütmek için ana oyunda öğeler satın alabilirsiniz.

Sevimli küçük yan oyuna hayran olduğum kadar, doğuya doğru uygun şimdiye kadar bir yolculuk bir halt olmuştur. inkar edilemez Toprağa bağlı Yine de sıra tabanlı RPG dövüşleri beklemeye başladığımdan, savaş başladığında titreşimler biraz kafa karışıklığına neden oldu. Bu kötü bir şey olduğundan değil elbette. Aslında, tam tersi. Başlangıçta istediklerime tercih ettiğimi düşündüğüm çok farklı bir klasik macera oyunu hissi var.

Ayrıca Çarpıcı

Gerçekten de, öyle doğuya doğrubeni tamamen büyüleyen tarzı. Film müziğinden görsellere kadar bu oyunun sunumuyla ilgili her şey bir zevkti. Keşke en sevdiğim ses parçalarından bazılarını vurgulayabilseydim ama fragman şimdilik yeterli olacaktır. Harika, değil mi?

nasıl olduğuna gelince doğuya doğru görünüyor, sanatın öznel olduğunu biliyorum ama bu uzun zamandır gördüğüm en güzel oyunlardan biri. Tüm renkler çok canlıdır ve ışık efektleri, havayı ayarlamak veya atmosfer yaratmak için mükemmel bir iş çıkarır. Ve tasarımlar inanılmaz. Genel olarak karakterler, binalar, canavarlar ve ortamlar harika. Burada sergilenen o kadar çok hayal gücü var ki neredeyse beni kıskandırıyor.

içeri girdim doğuya doğru Onu sevmek için can atıyordum çünkü anında görünüşüne kapıldım ve en ufak bir hayal kırıklığına uğratmadı. Bahsettiğim gibi sadece görsel açıdan değil, diğer tüm yönleriyle inanılmaz. Bununla ilgili her şeyden dolayı kendimden çok zevk alıyorum.

Sırada ne olduğunu görmek ve duymak, daha fazla gizli tedarik kutusu bulmak, daha fazla yemek tarifi keşfetmek, daha fazla karakterle tanışmak ve kızartma tavamla daha fazla canavar parçalamak istiyorum. Hikayenin nereye gittiğini öğrenmek istiyorum. Ve tabii ki, yenmem gerekiyor Dünya Doğdu.