Geç Yükseltmenin Sevinçleri

İnsanların neden her iki yılda bir en yeni akıllı telefona veya bilgisayara geçeceği anlaşılabilir, ancak bundan daha uzun süre beklemenin belli bir sihri olduğunu görüyorum.

Çalışmayı durdurmadan veya tamamen parçalanmadan önce eşyalarımı değiştirmek konusunda berbatım. Ben her zaman böyleydim. Bir öğe ne kadar gerekliyse, onu dağılmayan bir şeyle değiştirmekten kaçınma olasılığım o kadar yüksek.

İş için gerekli olan her iki cihazım da, iPhone'um ve MacBook'um sırasıyla yedi ve sekiz yaşındaydı. İşleri hallettiler, ancak daha fazla fırsat yaratmak için daha yeni donanım almam gerekiyordu. Bu yüzden (nispeten) eski iPhone 6S'imi bir iPhone 12 Pro ile takas ettim ve daha da eski 2014 MacBook Air'imi bir MacBook Pro ile değiştirdim. Donanım kalitesindeki ve işletim sistemi özelliklerindeki ani sıçrama, buz gibi bir Starship Enterprise ile yüz yüze gelmek gibi geldi.

Bu Donanım, Yine de

Teknoloji sadece bir veya iki yıl sonra hızla geriliyor, bu yüzden bu benim için büyük bir değişiklikti. Eski beygirlerim beni A'dan B'ye çok fazla telaşlanmadan getirdi, ancak neredeyse on yıl sonra performanstaki fark "bir gelişme"nin çok ötesine geçti.

Oyunlar eski MacBook'um için bir odak noktası değildi, ancak video düzenleme ve grafik tasarım için oldukça sık kullandım. Pro'ya geçene kadar, bir bilgisayarın ben çalışırken bir uçak gibi ses çıkarmak zorunda olmadığını fark ettim. O kadar uzun süredir normaldi ki, beklediğim gibi olmuştu. Artık bir videoyu dizüstü bilgisayardan bir dikizleme olmadan sadece birkaç dakika içinde 1080p olarak düzenleyebilir ve dışa aktarabilirim.

iPhone 6S'ten 12 Pro'ya geçiş daha da önemliydi. Uygulamalar daha hızlı yükleniyor, dokunmatik ekran çok daha canlı görünüyor ve Ana Sayfa düğmesinin olmaması garip hissettiriyor, ancak ayarlıyorum. Gerçekten de, o yeni ekran. Bildiklerime kıyasla çok büyük ve her şey o kadar net ki bazen kendimi dalgın dalgın ana ekranıma bakarken buluyorum.

Pil ömrü başka bir oyun değiştirici oldu. 6S, gün boyunca birden fazla şarja ihtiyaç duyuyordu veya zar zor dokunsam bile en az bir tane. MacBook daha da kötüydü ve temel görevler için kullansaydım en fazla birkaç saat sürdü. Şimdi, en fazla bir şarjla bütün gün kullanabileceğim bir telefonum var. Bu arada, yeni MacBook 30 dakikalık bir video oluşturuyor ve gücünün yalnızca %3'ünü kaybediyor.

OS OMG

Birkaç yıldan fazla bir süredir bir teknoloji parçasını elinde tutan herkes, işletim sistemini güncellemekten kaçınmanın nasıl bir şey olduğunu bilir. Sonunda, bu ekstra ondalık noktanın, daha eski bir cihazı boğma veya hatta tuğla yapma şansı yüzde sıfırdan daha az. Söz konusu cihaz yedi veya sekiz yaşında olduğunda ne kadar kötüye gittiğini hayal edin.

Artık, genellikle çalıştırmak istediğim herhangi bir şeyi çalıştırmak için uygulama uyumluluğu veya uygun özelliklere sahip olma konusunda endişelenmeme gerek yok. Sistem gereksinimlerine bir kez bile bakmadan iPhone'uma bir oyun indirebilirim. Heck, aslında tekrar App Store'a göz atmakla uğraşabilirim!

Düzgün çalışmak için uğraştığım özellikler (size bakıyorum, AirDrop) aslında iyi çalışıyor. Hava durumu uygulaması olmadan telefonumda yerel sıcaklığı kontrol edebilirim. Kamera uygulamasını garip bir şekilde kullanmak yerine, yaşlı adam gözlerim için Kontrol Merkezime bir Büyüteç ekledim. Hiçbir şeye tıklamadan dizüstü bilgisayar ekranımda bugünün tarihini görebiliyorum.

Yine de, bir gecede "eski ve baskın"dan "yeni ateşliliğe" geçmenin bir takası var. Yıllarca süren cansız performans, tartışmacı işlevler ve sistem güncellemesinden kaçınma ile uğraşmak tam olarak bir zevk değildi. Ancak, diğer insanların doğal olarak kabul edebileceği teknolojide önemli bir sıçrama yaşamak, büyülü hissettiriyor.

2029'da hepsini tekrar yapmak için sabırsızlanıyorum!