Animacja do gier wideo vs. Animacja do filmów

Tworzenie animacji do gier wideo i tworzenie animacji do filmów to dwa różne procesy. Podczas gdy film ma być oglądany, w grach wideo chodzi o interakcję użytkownika. Z tego powodu animowanie gier wideo może być bardziej czasochłonne. Jeśli interesują Cię techniki animacji, przygotowaliśmy porównanie, jak działa animacja w grach wideo i kino.

Ogólne ustalenia

Animatorzy filmowi są na ogół utrzymywani na wyższym poziomie niż twórcy gier wideo, jeśli chodzi o poziom szczegółowości oczekiwany w ich grafice. Animatorzy gier muszą zrozumieć, jak działają konsole do gier wideo, i często wymyślają nowe sposoby na obejście ograniczeń technologicznych. Te dwie prace są różne, ale jedna nie jest łatwiejsza od drugiej.

Środowiska: światy gier wideo są większe

Środowiska 3D dla filmów nie muszą być tak kompletne jak 3D środowiska do gier wideo. W filmach animatorzy skupiają się na tym, co będzie na ekranie w polu widzenia. Zamiast modelować w pełni trójwymiarowy pokój, skupiają się tylko na stronie, która jest na ekranie.

Jednak w grach wideo 3D środowiska muszą działać w pełnym zakresie 360 ​​stopni. Bardzo rzadko będziesz grać w grę, w której twój ogólny widok lub widok pierwszoosobowy postaci nie obejmuje pełnego zakresu ruchu. animatorzy filmowi nie trzeba też tworzyć wielu oddzielnych obiektów środowiskowych, z którymi gracze mogliby wchodzić w interakcje.

W wielu przypadkach środowiska gier wideo muszą być ze sobą połączone, przynajmniej do pewnego stopnia. Czasami dzieje się tak w filmach (jeśli otwarte drzwi są częścią otoczenia, coś powinno być widoczne po drugiej stronie drzwi). Istnieją jednak sposoby na obejście tego w środowisku filmowym. Na przykład statyczny obraz można umieścić w otoczeniu, aby stworzyć iluzję, że coś jest za drzwiami. To jednak nie zadziała w grze wideo ze względu na dozwoloną swobodę ruchu.

Ograniczenia: Gry są ograniczone sprzętowo

Animatorzy gier wideo mają główne ograniczenie, którego nie mają twórcy filmów: moc silnika renderującego w konsoli do gier. Gdy przechodzisz przez grę, silnik renderujący stale tworzy dane wyjściowe na podstawie kąta kamery podążającej za tobą, danych postaci i czynników środowiskowych zawartych w grze. To prawie jak renderowanie wyjścia cyfrowego do wideo podczas tworzenia animacji, ale z jedną zasadniczą różnicą: wyjście cyfrowe musi nadążać za wejściem odtwarzacza. Dlatego wiele gier ma różne poziomy szczegółowości modeli.

Na przykład, Final Fantasy VII na oryginalnej PlayStation ma trzy poziomy szczegółowości modelu:

• Nisko szczegółowe, mocno rozpikselowane modele używane na mapach świata.
• Bardziej skomplikowane, ale niskiej jakości modele używane w scenach walki.
• Bardzo szczegółowe, płynne modele używane w nieinteraktywnych scenach filmowych.

Grywalne modele są mniej szczegółowe, ponieważ silnik renderujący PlayStation nie ma takiej mocy, jakiej potrzebuje renderuj pełne szczegóły postaci i środowisk w ujęciu klatka po klatce, z nieprzewidywalnymi zmianami w ułamku sekundy i korekty. Chociaż technologia gier rozwijała się od 1997 roku, animatorzy nadal polegają na obejściach ze względu na ograniczenia sprzętowe.

To ograniczenie nie jest tak widoczne w filmach. W pełni szczegółowe modele filmów można stonować, aby uniknąć rejestrowania 200 godzin renderowania dla pięciu minut animacji. Animatorzy filmowi pracują z otwartymi ramami czasowymi. Mogą sobie pozwolić na renderowanie jednej klatki na raz, aby uzyskać ostateczny rezultat.

Animowanie ruchu: AI vs. Scenariuszowy ruch

Kolejną różnicą jest ilość programowania, która jest przeznaczona na animację gier wideo, interaktywność i renderowanie. Ponieważ film ma być oglądany, ale nie wchodzi z nim w interakcję, nieodłączne programowanie jest zorientowane tylko na uzyskanie widocznych rezultatów bez żadnego wkładu ze strony użytkownika. Modelki nie muszą odpowiednio reagować na bodźce, ponieważ na nic nie reagują.

W grach wideo każdą akcją kontroluje użytkownik. Sekwencje ruchu są programowane jako reakcja na dane wejściowe przycisków. Obiekty w środowisku są zaprogramowane do wykonywania sekwencji ruchu w odpowiedzi na modele kontrolowane przez użytkownika. Na przykład zaprogramowanie wrogiego modelu, aby wykonał sekwencję ruchu ataku, gdy znajduje się w określonym zasięgu gracza.

Różny sztuczna inteligencja Silniki (AI) zostały opracowane w celu kontrolowania zachowania postaci w grze. Postacie sterowane przez sztuczną inteligencję są w stanie uczyć się i przechowywać przeszłe zachowania w pamięci gry. Z drugiej strony modele filmowe poruszają się i działają tylko zgodnie ze scenariuszem.

Ostateczny werdykt

Jeśli chcesz przejść do animacji, spędzisz dużo czasu na nauce różnych programów i technik. Chociaż animacja w grach jest technicznie bardziej złożona, nie oznacza to, że animacja filmowa jest łatwiejsza, ponieważ standardy jakości są często wyższe. Istnieje pewien crossover między obiema branżami. Jeśli zaczniesz od animacji filmowej, łatwiej będzie ci przejść do animacji w grze i na odwrót.