WAP to dwie różne rzeczy w świecie sieci bezprzewodowych

Termin WAP ma dwa różne znaczenia w świecie sieci bezprzewodowych. WAP oznacza jedno i drugie Bezprzewodowy punkt dostępu oraz Bezprzewodowy protokół aplikacji.

Punkty dostępu bezprzewodowego

A bezprzewodowy punkt dostępu to urządzenie, które łączy się z siecią bezprzewodową (zazwyczaj Wi-Fi) z sieci lokalnej na przewodową (zwykle Ethernet) sieć.

Bezprzewodowy protokół aplikacji

Protokół aplikacji bezprzewodowych został zdefiniowany w celu obsługi dostarczania treści do urządzeń mobilnych za pośrednictwem sieci bezprzewodowych. Głównym elementem projektu WAP był stos sieciowy oparty na Model OSI. WAP wdrożył kilka nowych protokołów sieciowych, które wykonują funkcje podobne do znanych protokołów internetowych, ale różnią się od nich HTTP, TCP, oraz SSL.

WAP zawierał koncepcje przeglądarek, serwery, adresy URL, oraz bramy sieciowe. Przeglądarki WAP zostały stworzone dla małych urządzeń mobilnych, takich jak telefony komórkowe, pagery i PDA. Zamiast tworzyć treści w HTML i JavaScript, programiści WAP używali WML i WMLScript. Będąc ograniczonym zarówno szybkością sieci komórkowej, jak i mocą obliczeniową urządzeń, WAP obsługuje tylko niewielką część zastosowań komputera PC. Typowe zastosowania tych technologii to kanały informacyjne, notowania giełdowe i wiadomości.

Chociaż od 1999 do połowy 2000 roku na rynku istniała przyzwoita liczba urządzeń obsługujących WAP, nie długo, aby technologia stała się przestarzała wraz z szybkimi ulepszeniami technologicznymi w sieciach mobilnych i smartfony.

Model WAP

Model WAP składa się z pięciu warstw w stosie, od góry do dołu: Aplikacja, Sesja, Transakcja, Bezpieczeństwo i Transport.

Warstwa aplikacji WAP to Wireless Application Environment (WAE). WAE bezpośrednio obsługuje tworzenie aplikacji WAP za pomocą Wireless Markup Language (WML) zamiast HTML i WMLScript zamiast JavaScript. WAE zawiera również interfejs aplikacji telefonii bezprzewodowej (WTAI lub w skrócie WTA), który zapewnia: interfejs programowania telefonów do inicjowania połączeń, wysyłania wiadomości tekstowych i innych sieci możliwości.

Warstwa sesji WAP to Wireless Session Protocol (WSP). WSP jest odpowiednikiem protokołu HTTP dla przeglądarek WAP. WAP obejmuje przeglądarki i serwery, podobnie jak Internet, ale HTTP nie był praktycznym wyborem dla WAP ze względu na jego względną nieefektywność w sieci. WSP oszczędza cenną przepustowość łączy bezprzewodowych; w szczególności WSP działa ze stosunkowo kompaktowymi danymi binarnymi, podczas gdy HTTP działa głównie z danymi tekstowymi.

Protokół WTP (Wireless Transaction Protocol) zapewnia usługi na poziomie transakcji zarówno dla niezawodnych, jak i zawodnych transportów. Zapobiega odebraniu duplikatów pakietów przez miejsce docelowe i obsługuje retransmisję, jeśli to konieczne, w przypadkach, gdy pakiety są odrzucane. Pod tym względem WTP jest analogiczne do TCP. Jednak WTP różni się również od TCP. WTP jest zasadniczo uproszczonym protokołem TCP, który zmniejsza dodatkową wydajność sieci.

Wireless Transaction Layer Security (WTLS) zapewnia funkcje uwierzytelniania i szyfrowania analogiczne do Secure Sockets Layer (SSL) w sieci Web. Podobnie jak SSL, WTLS jest opcjonalny i używany tylko wtedy, gdy wymaga tego serwer treści.

Protokół WDP (Wireless Datagram Protocol) implementuje warstwę abstrakcji do protokołów sieciowych niższego poziomu; wykonuje funkcje podobne do UDP. WDP jest dolną warstwą stosu WAP, ale nie implementuje możliwości fizycznych ani łącza danych. Aby zbudować kompletną usługę sieciową, stos WAP musi być zaimplementowany w jakimś starszym interfejsie niskiego poziomu, który nie jest technicznie częścią modelu. Te interfejsy, zwane „usługami nośnymi” lub „nośnikami”, mogą być oparte na protokole IP lub nie oparte na protokole IP.