Historia Atari 2600: Początek końca
Kiedy Atari wydało swoją grę zręcznościową Pong jako wstępnie zaprogramowana dedykowana jednostka do gier domowych była monumentalnym hitem i wkrótce została naśladowana przez każdego producenta elektroniki, jakiego można sobie wyobrazić. W ciągu zaledwie kilku lat półki zostały zalane klonami i odmianami, a niektóre posunęły się nawet do używania tego samego mikroczipa. Aby utrzymać pozycję lidera w branży, współzałożyciel Atari, Nolan Bushnell, starał się stworzyć nową generację systemów gier wideo. W tym celu Atari zakupiło Cyan Engineering, który już pracował nad nową technologią konsoli pod kryptonimem Stella.
Jak działały wczesne gry wideo
W tym czasie wszystkie domowe konsole do gier wideo wykorzystywały opartą na matematyce technologię logiczną, w której zmienne były używane do określania relacji i dedukcji. Umożliwiło to ponowne wykorzystanie tej samej lub podobnej grafiki w ograniczonej liczbie podstawowych gier. Technika została unowocześniona dzięki wojskowemu projektowi Ralpha Bayera Brown Box, który ostatecznie stał się
Znajdowanie i rozwijanie odpowiedniej technologii
Zamiast technologii logicznej, projekt Stella firmy Cyan wykorzystywał jednostkę centralną (CPU) o nazwie MOS Technologia 6502, 8-bitowy mikroprocesor, który został wprowadzony w 1975 roku jako najtańszy procesor w rynek. Umożliwiło to szybkie przetwarzanie informacji o programie z mikroprocesora bez rozbijania banku. Kolejnym pytaniem było, jak dostarczyć wiele programów do gier z zewnętrznego źródła.
W 1972 roku firma Hewlett-Packard zaczęła używać kaset ROM, w obudowie obudowy a rgłowa-Otylko mchip pamięci zawierający plik programu, który jest podłączony do komputera przez gniazdo kasety. Wkładki ROM stanowiły dla Stelli idealne rozwiązanie. Pliki gier były przechowywane na kasecie ROM poprzez dodanie pamięci o dostępie swobodnym (Baran), a procesor MOS Technology 6502 odczytuje informacje o programie za pośrednictwem układu wejścia/wyjścia (I/O). Pomijając logistykę, to, co sprawiło, że było to idealne rozwiązanie, to niski koszt wkładów ROM i opracowany przez siebie układ dźwiękowy adaptera interfejsu telewizyjnego (TIA), zarówno grafika, jak i rozwiązania dźwiękowe kompletny.
Atari współpracuje z Warner Communications
Biorąc pod uwagę, że cała jednoczesna technologia dzieje się jednocześnie, nie było zaskoczeniem, że inna firma będzie rozwijać tę samą koncepcję w tym samym czasie, a Fairchild Semiconductor Firma pokonała Atari na rynku w 1976 roku dzięki systemowi Fairchild Video Entertainment System (później nazwanemu Fairchild Channel F), który wykorzystywał procesor Fairchild F8, opracowany przez twórcę Intela Roberta Nowicjusz.
Atari było finansowo głęboko zaangażowane w rozwój Stelli i potrzebowało większych przychodów i mocy, aby wydać ją na rynek. Wejście na giełdę nie wchodziło w grę, ponieważ giełda gwałtownie spadała. Z groźbą utraty całego udziału w rynku z rąk Kanału F, Nolan Bushnell zwrócił się do: partnerstwo z Warner Communications (obecnie znane jako Time Warner), które ostatecznie stało się wykupić. Bushnell pozostał w kadrze, aby prowadzić biznes.
1977: Debiut Atari 2600
Kiedy Stella została ostatecznie ukończona i wydana w 1977 roku, jej nazwa została zmieniona na Komputerowy system wideo Atari, ale później ponownie zmienił się na niesławny teraz Atari 2600, po numerze części produkcyjnej CX2600. Początkowo model 2600 został wydany z kiepskim przyjęciem, ale wieści szybko się rozeszły i do 1979 roku stał się hitem, sprzedając ponad milion egzemplarzy tylko w tym samym roku. Niestety burzliwe czasy, które doprowadziły do jej sukcesu, odcisnęły piętno na relacjach Bushnella z Warner Communications. Bushnell opuścił firmę w 1978 roku, zaledwie rok przed wielkim sukcesem konsoli.
W ciągu następnych kilku lat Atari kontynuowało tworzenie historii, sprzedając się lepiej niż cała konkurencja dzięki stale rosnącej bazie instalacji i bibliotece gier. Jego największa konkurencja, Channel F, nie miała możliwości graficznych ani dźwiękowych modelu 2600, ani nie stał za nim korporacyjny gigant, taki jak Warner Communications. Chociaż Channel F był pierwszym tego rodzaju, wydano dla niego tylko 26 tytułów, a Fairchild szybko uległ dominacji sprzedaży Atari.
Dramatyczny wzrost i upadek Atari 2600
Ogromny sukces Atari nieuchronnie doprowadził do jego własnego upadku. Ponieważ firma była teraz zarządzana przez korporacje, programiści byli niezadowoleni z ich traktowania. Atari przeszło od zwykłego i zabawnego miejsca pracy pod kierownictwem Bushnella do dusznego, korporacyjnego koncertu z niewielką ilością uznanie lub nagroda za dobrze wykonaną pracę, struktura, na którą wciąż cierpi branża wydawnicza gier wideo Dziś. Wkrótce programiści, którzy pomogli zbudować imperium Atari, zaczęli odchodzić i tworzyć własne firmy, aby wydawać gry dla 2600.
Ponieważ pomysł na konsolę z wymiennymi grami był wciąż nową koncepcją, a poprzednia generacja systemów gier wideo wszystko klonując się nawzajem, prawa autorskie, patentowe i dotyczące znaków towarowych nie zostały ustanowione w celu ochrony producentów konsol firmowych, tak jak są Dziś. Wkrótce rynek został zalany grami, wszystkie zaprojektowane dla 2600 i wiele stworzonych przez byłych programistów Atari, którzy wskoczyli na statek. Ci zewnętrzni wydawcy byli w stanie obejść problemy związane z prawami autorskimi, nigdy nie używając logo Atari, dodając zastrzeżenie że nie są spokrewnieni z Atari Inc., a jedynie przyznają, że kartridż został zaprojektowany dla „Atari Video Game System".
Awaria gier wideo w 1983 r.
Wkrótce Atari zaczęło cierpieć z powodu tych samych nieszczęść, które spowodowały upadek Ponga. Nie z podobnymi grami, ale z przytłaczającą liczbą firm pędzących po kawałek tego 2600 złota, z falą nieoficjalnych gier. Wiele z tych gier miało niską zawartość i jakość. Nawet wydane przez siebie tytuły Atari zaczęły cierpieć z powodu pospiesznych cykli produkcyjnych, a większość ich najlepszych programistów już zrezygnowała.
Chociaż wielu cytuje uwolnienie nieszczęsnego E.T. gra na 2600 jako początek upadku Atari i nadejście Załamanie branży gier wideo w 1983 r., była to raczej kumulacja - zbyt wiele gier, zbyt niska jakość i bardzo mały rozwój technologii w domach i salonach gier. Warner sprzedał Atari w 1984 roku firmie Commodore Business Machines, która natychmiast zamknęła skrzydło wydawnicze gier.
Dziedzictwo Atari 2600
W 1986 roku Commodore wydało przeprojektowaną wersję 2600 jako tytuł budżetowy z hasłem marketingowym „The Fun Is Back!” System sprzedawał się umiarkowanie dobrze, ale ostatecznie zakończył się w 1990 roku. Do dnia dzisiejszego Atari 2600 pozostaje najdłużej sprzedającą się domową konsolą do gier wideo i wieloma jej bardziej popularnymi tytułami doczekaliśmy się reedycji konsol do gier i urządzeń przenośnych nowej generacji oraz wstępnie zaprogramowanych jednostek plug-n-play jako retro kolekcje.