USB-C może być do niczego, ale wciąż jest lepszy niż cokolwiek innego

USB-C to kompletny bałagani nie wygląda na to, żeby w najbliższym czasie było to naprawiane.

Mimo to jest o wiele lepszy niż stary miszmasz złączy USB. Chwytasz kabel i dwa urządzenia, podłączasz jeden koniec do dowolnego urządzenia, bez konieczności wkładania wtyczki we właściwą stronę i gotowe. Tyle że nie jesteś, bo może te urządzenia nie współpracują ze sobą. Może jednym z nich nie jest USB-C, a Thunderbolt. A może sam kabel może przesyłać tylko moc, a nie szybkie dane.

„Największą zaletą USB-C jest szybsze zasilanie, przesyłanie danych, audio-wideo i nie tylko za pomocą jednego kabla. Elastyczność i uniwersalne zastosowanie USB-C sprawia, że ​​jest to obecnie jeden z najlepszych typów połączeń”, pro audiowizualny menedżer produktu

Chrześcijanin Młody powiedział Lifewire przez e-mail. „[Ale] łatwość identyfikacji, który przewód łączy się z którym urządzeniem, może być myląca, ponieważ każde urządzenie USB-C wygląda tak samo”.

Jaki jest problem?

USB-C to złącze zaprojektowane w celu zastąpienia wszystkich poprzednich złączy USB. Jego symetryczny kształt pozwala podłączyć go w dowolny sposób, zamiast zawsze pomylić go za pierwszym razem. I ta sama wtyczka jest używana na obu końcach, zamiast komputera i urządzenia peryferyjnego.

Zapewnia również znacznie większą moc niż zwykłe USB — specyfikacja wynosi do około 100 watów, a kolejne będą dostępne w przyszłych wersjach, a transfer danych jest wystarczająco szybki, aby podłączyć monitory 4K lub szybkie dyski SSD. Patrząc na to pod tym kątem, to naprawdę jest zdumiewający.

Problem pojawia się, gdy faktycznie go używasz. Do zasilania używane jest to samo złącze USB-C, USB-C 3.1, USB-C 3.1 gen.2 i Thunderbolt. Każdy z nich wymaga szybszego i bardziej wydajnego kabla niż poprzedni.

Jeśli na przykład podłączysz stację dokującą lub wyświetlacz Thunderbolt za pomocą wolniejszego kabla USB-C 3.1, to albo nie dostaniesz nic, albo sygnał wideo będzie pogorszony. Na przykład kable USB-C, które Apple dostarcza z iPadami, służą głównie do zasilania. Dostaniesz przez nie trochę danych, ale za mało, aby, powiedzmy, podłączyć i SSD.

I nawet podstawowa część mocy jest zagmatwana.

„Standard USB-C umożliwia ładowanie urządzeń ze znacznie wyższą mocą w porównaniu ze starszymi wersjami USB, a tym samym ułatwia szybkie ładowanie” inżynier elektryk Rob Mills powiedział Lifewire przez e-mail. „Aby uzyskać tę korzyść, wymagana jest jednak odpowiednia kombinacja ładowarki, kabli i urządzenia. Na przykład, jeśli kupisz ładowarkę USB-C, która nie obsługuje Power Delivery i spróbujesz używać jej z laptopem, laptop nie będzie się ładować”.

Rozwiązanie?

USB-C jest świetnym, wszechstronnym i solidnym złączem, ale było bardzo słabo obsługiwane pod względem informacji i marketingu. Z USB A (duża prostokątna wtyczka, którą zawsze podłączasz źle za pierwszym razem), przynajmniej wiesz, że jeśli możesz ją podłączyć, to zadziała. To samo dotyczy pomieszania złączy micro, mini, USB-B i innych na drugim końcu przewodu.

W przypadku USB-C nie ma sposobu, aby stwierdzić, który kabel jest odpowiedni do pracy, a sytuacja staje się jeszcze gorsza, gdy zbieramy więcej kabli przy kolejnych zakupach. Zabrałem się do oznaczania kabli Thunderbolt i USB-C 3.1 gen. 2, gdy tylko wyjmę je z pakiet, ale zacząłem za późno i mam mnóstwo tajemniczych kabli, które mogą, ale nie muszą, sprostać zadaniu na dłoni.

Czy odpowiedzią jest po prostu powrót do posiadania oddzielnych kabli dla różnych urządzeń? Prawdopodobnie nie.

„Można to rozwiązać poprzez zarządzanie kablami lub poprzez kodowanie kabli kolorami dla określonych urządzeń. Jednak te wady są minimalne i nie przewyższają zalet USB-C” – mówi Young.

USB-IF (Forum Implementatorów) niedawno ogłoszone nowy zestaw etykiet, które pomogą. Wyświetlają one dane i stawki ładowania kabla, które są w porządku, o ile trzymasz kabel w pudełku. Może po prostu potrzebujemy czegoś w rodzaju tych starych wtyczek w kolorze fioletu i mięty pieprzowej, używanych do myszy i klawiatur? Oznaczenie kolorami wtyczek, jak sugeruje Young, sprawiłoby, że kable byłyby brzydsze, ale byłoby o wiele bardziej praktyczne.

Inną opcją byłoby nakazanie, aby wszystkie kable były zdolne do maksymalnej mocy i transmisji danych, ale te kable byłyby droższe, marnotrawstwo (czasami wszystko, czego potrzebujesz, to podstawowy kabel) i niemożliwe do wyegzekwowania w Amazon, gdzie ogólne kable bez nazwy nasycają rynek.

Może nadszedł czas, abyśmy my, użytkownicy, wymyślili własny schemat kodowania kolorami i samodzielnie oznaczyli te kable.