„Pac-Man” – najważniejsza gra wideo wszech czasów

Dzisiaj byłoby szokiem spotkać gracza, który nie słyszał o „Pac-Manie”. Gra, a także nasz głodny bohatera, stały się ikonami gier zręcznościowych i popkultury lat 80., przerzucając gry wideo z mody na zjawisko. „Pac-Man” zapoczątkował swój własny rynek poza grami wideo z zabawkami, ubraniami, książkami, kreskówkami, a nawet produktami spożywczymi, a wszystko zaczęło się od małego pomysłu na grę o jedzeniu.

Podstawowe fakty

• Tytuł: "Pac-Manalias Puck-Man
• Data wydania: Japonia 1980, Ameryka Północna 1981
• Platforma: Szafka z automatami do gier na monety
• Deweloper: Namco
• Producent: Namco (Japonia), Midway (Ameryka Północna)
• Projektant: Tōru Iwatani

Historia Pac-Mana

Namco, jeden z głównych deweloperów mechanicznych gier arkadowych, od początku swojej działalności była w Japonii firmą o ugruntowanej pozycji w 1955 roku, a pod koniec lat 70. byli już głównymi graczami na rynku salonów gier wideo dzięki ich pierwszej gra, Pszczoła (wyszukane podejście do Breakout) i ich pierwsza kosmiczna strzelanka Galaxian (inspirowana „Space Invaders").

Jeden z głównych projektantów Namco, Tōru Iwatani, który wcześniej projektował Pszczoła i to kolejne sequele, mające na celu stworzenie gry, która zadowoli zarówno męską, jak i żeńską publiczność.

Istnieje kilka teorii na temat tego, w jaki sposób Tōru wymyślił Pac-Mana, najpopularniejszą jest to, że Tōru zobaczył brak kawałka pizzy i natychmiast stał się inspiracją. Niezależnie od tego, jak wpadł na pomysł, jedno na pewno zostało potwierdzone, że chciał zrobić grę, w której główną akcją było jedzenie.

W czasach, gdy większość gier była albo Pong zdzierstwa lub kosmiczne strzelanki, w których celem było zabicie, idea gry w jedzenie bez użycia przemocy była dla większości niezgłębione, ale Tōru wraz ze swoim zespołem byli w stanie zaprojektować i zbudować grę w 18 miesiące.

Pod oryginalnym tytułem „Puck-Man” gra została wydana w Japonii w 1979 roku i stała się natychmiastowym hitem. Ponieważ mieli teraz duży sukces, Namco chciało wydać grę w Stanach Zjednoczonych, które wraz z Japonią były największym rynkiem dla gry zręcznościowe. Problem polegał na tym, że nie mieli kanałów dystrybucji w Ameryce Północnej, więc podlicencjonowali grę firmie Midway Games.

W obawie, że imię Puck Man może łatwo zmienić literę „P” na „F” przez żartownisiów z magicznym markerem, podjęto decyzję o zmienić nazwę gry w Ameryce na „Pac-Man”, pseudonim, który stał się tak synonimem postaci, że nazwa jest teraz używana na calym swiecie.

„Pac-Man” był monumentalnym, rekordowym sukcesem w Stanach Zjednoczonych, wprowadzając postać do sławy zarówno w kulturze arcade, jak i w kulturze popularnej. Wkrótce każda arkada, pizzeria, bar i salon starały się zdobyć pionową lub koktajlową szafkę najpopularniejszego przejadacza wszechczasów.

Rozgrywka

Pac-Man toczy się na jednym ekranie wyposażonym w labirynt wypełniony kropkami; z generatorem duchów w dolnej środkowej części i Pac-Manem zamontowanym w dolnej połowie środkowego ekranu.

Celem jest pochłonięcie wszystkich kropek w labiryncie bez złapania przez Ducha (nazywanego potworami w oryginalnej grze). Jeśli duch dotknie Pac-Mana, będzie to zasłona dla małego żółtego przejadacza.

Oczywiście Pac-Man nie jest pozbawiony własnej broni, w każdym rogu labiryntu znajdują się kulki mocy. Kiedy Pac-Man zjada jedną kulkę, wszystkie duchy zmieniają kolor na niebieski, co oznacza, że ​​Pac-Man może bezpiecznie je chrupać. Po zjedzeniu duchy zamieniają się w pływające oczy, które wracają do generatora duchów, aby uzyskać nowy zestaw skórek.

Podczas gdy Pac-Man zdobywa punkty, pożerając kropki i kulki mocy, zyskuje premie za każdego ducha, którego zje, a nawet więcej, gdy pożera owoce, które losowo pojawiają się w labiryncie.

Gdy Pac-Man zje wszystkie kropki na ekranie, poziom jest ukończony i pojawiają się krótkie filmy przedstawiające Pac-Mana i Upiorne potwory goniące się nawzajem w różnych scenariuszach. Jest to jeden z najwcześniejszych przykładów przerywników filmowych między poziomami, koncepcja, która została rozszerzona o narrację w 1981 roku w „Donkey Kong”.

Każdy kolejny poziom ma ten sam projekt labiryntu, co pierwszy, tylko duchy poruszają się szybciej, a efekty kulek mocy trwają krócej.

Idealna gra Pac-Mana

Gra została zaprojektowana tak, aby nigdy się nie kończyła, potencjalnie trwała wiecznie lub dopóki gracz nie straci całego życia, jednak z powodu błędu nie można w nią grać powyżej 255. poziomu. Połowa ekranu zamienia się w żarłok, uniemożliwiając dostrzeżenie kropek i labiryntu po prawej stronie. Nazywa się to ekranem zabijania, ponieważ błąd zabija grę.

Aby zagrać w idealną grę „Pac-Man”, nie wystarczy tylko zjedzenie wszystkich kropek na każdym ekranie, ale także zjedzenie każdego owocu, każdy pocisk mocy i każdy duch, gdy zmieni kolor na niebieski, i ani razu nie traci życia, wszystko na 255 poziomach kończących się zabójstwem ekran. To da graczowi łączny wynik 3,333,360.

Pierwszą osobą, która zagrała w idealną grę „Pac-Mana”, był Billy Mitchell, który był również mistrzem najlepszych wyników w „Donkey Kong” i tematem filmów dokumentalnych „The King of Kong: A Fistful of Quarters” i „Chasing Ghosts: Beyond the Arkada."

Pac-Man walczy z popkulturą

Pac-Man pozostaje jedną z najbardziej kultowych postaci w grach wideo. Jego wpływ na popkulturę jest ogromny i istnieje dziwne skojarzenie między Pac-Manem a Bożym Narodzeniem.