Dziwna gra muzyczna „Everhood” Melted My Brain

Wszechświata to w połowie surrealistyczna niezależna gra przygodowa, w połowie strzelanka bez przemocy iw stu procentach uzasadnienie istnienia ścieżki dźwiękowej.

Granie w nią sprawia wrażenie, jakby śniło się czyjeś marzenie. Wieczność: niewypowiedziana opowieść o niewyrażalnych boskich chwilach prawdy —użyć pełnego tytułu dokładnie raz – od wesoło dziwacznego do wręcz psychodelii wcześnie. Dużo Wszechświata wyglądałby jak w domu, wyświetlany na ścianie nad stoiskiem DJ-a na pokazie trance.

Jest to jednak dziwne doświadczenie ze względu na brak skupienia i stromą krzywą trudności. Podziwiam jego czystą inwencję i jego muzyka jest świetna

zarówno dla samego siebie, jak i w jaki sposób Wszechświata używa go, ale gra jest zbyt samoświadomie dziwna dla własnego dobra.

Rytm cię dopadnie

Istnieją dwie główne gry w Wszechświata. Jedna to gra przygodowa w pikselowym stylu, w której odkrywasz serię otwartych map, aby rozwiązywać zagadki, zbierać przedmioty i spotykać ekscentryczne postacie. To czyste ujęcie nostalgii za Super Nintendo i nie mogę nie docenić tego.

Drugi to „walka”, która przybiera formę muzycznego wyzwania jeden na jednego na śmierć. Wyobraź sobie rundę Bohater gitary jeśli celowo próbował cię zabić; jesteś proszony o skakanie, przewracanie się i ślizganie przez nieustannie zmieniający się labirynt gwałtownych harmonii.

Od samego początku Wszechświata, jego muzyka jest świetna, ale walki są niezwykle bezlitosne. To trochę jak unikanie ognia wroga w 'piekło kulagra zręcznościowa i daje tyle miejsca na błędy.

Wszechświata zaleca grę na wysokim poziomie trudności. Nie zgadzam się. Aby przetrwać, potrzeba praktyki i solidnego refleksu Wszechświatamuzyczne bitwy i zacząłem się z nimi bawić na niższych poziomach trudności, kiedy nie byłem ciągle na skraju śmierci.

Częścią tej zabawy jest ścieżka dźwiękowa gry, która jest niemal jednolicie doskonała. Wszechświata nie jest tradycyjną grą rytmiczną, ponieważ twoja osobista zdolność do pozostawania w rytmie nie ma większego znaczenia, ale każdy boss atakuje zgodnie ze swoją konkretną piosenką przewodnią. To jedne z najlepszych zastosowań muzyki w grze niezależnej od czasu Super Mięsny Chłopak.

Kiedy dzieje się dziwnie

Istnieje ruch w science fiction, Nowe dziwne, która polega przede wszystkim na zerwaniu z normami gatunkowymi, aby wytrącić czytelnika z równowagi lub zdezorientować. Jeśli powieści gatunkowe są twoim ulubionym pocieszeniem, książka New Weird chce być nieoczekiwanym wiadrem lodowatej wody na twarz.

Wszechświata jest jedną z kilku ostatnich gier wideo, które pasują do New Weird tak samo dobrze, jak każda inna Chiny Mieville powieść, obok Undertale, Nier: Automata, Heartbound, Wandersong, oraz Pętla bohatera. Czynnikiem łączącym jest to, że każdy z nich czerpie jednocześnie z wielu gatunków, mieszając je w całkowicie oryginalne produkty.

Z Wszechświata w szczególności wydaje się, że działa z czystej logiki snu. Jeden etap to wioska pełna zagadek; inny to gotycki zamek z potworem w labiryncie; trzeci to karnawał, wraz z działającym torem gokartowym. W ciągu pierwszych dziesięciu minut przechodzisz z ciemnej leśnej ścieżki przez nocny klub pełen potworów do przemysłowej spalarni. Nie można jej zarzucić, że jest nudna.

W tym samym czasie i jak we śnie Wszechświata nie jest szczególnie spójny. Nigdy nie ustala swoich własnych podstawowych zasad, więc nie ma przyjemnego szoku, gdy zaczyna decydować się je łamać. Po prostu grasz w pinball między scenariuszami bez szczególnego ładu i składu.

To odcina niektóre z Wszechświataogólny wpływ. Gra bardzo mi się podoba, chociaż jest pewne zderzenie tonalne między zamierzoną trudnością a wesołą fabułą, ale przez cały czas jest to bardzo dziwne.

To interesujący problem dla gry wideo. WszechświataGłównym problemem nie jest to, że zabrakło mu pomysłów, ale to, że kilka z nich mogło zostać pominiętych. To jest całkowicie warte twojego czasu, ale twierdzę, że Wszechświata to może jedno mocne przejście montażowe od wielkości.