Fire Emblem: Three Houses Review: een van de beste games van de Switch ooit

We hebben Fire Emblem: Three Houses gekocht zodat onze deskundige recensent het grondig kon testen en beoordelen. Blijf lezen voor onze volledige productreview.

Fire Emblem: Three Houses is een briljante game die twee schijnbaar ongelijksoortige genres combineert - tactische RPG's en relatiesimulator - in één schrijnende ervaring. De speeltijd van 60 uur geeft je voldoende tijd om je te verdiepen in de realiteit van oorlog en tienerjaren, mocht je je verantwoordelijkheid als professor van het Garreg Mach-klooster op je nemen. Het is een van de beste games die je kunt krijgen op de Nintendo-schakelaar en verreweg mijn favoriet.

Voor de rest van de beste rollenspellen op de Nintendo Switch, bekijk onze gids.

Plot: Boeiende personages met diepe verhalen 

Er valt te veel te zeggen over het schrijven van Fire Emblem: Three Houses. Het is moeilijk om echt de diepte van de impact en het succes van deze game te bespreken zonder in spoilers te duiken, maar ik heb mijn best gedaan om een ​​spoilervrij overzicht te geven, zodat je je geen zorgen hoeft te maken.

Fire Emblem: Three Houses is een meesterwerk in het vertellen van verhalen door middel van karakterisering. Veel van de conflicten komen voort uit de inherente onverenigbaarheid van de ideologieën, waarden en levenservaringen van veel personages, dus het is onmogelijk voor iedereen om een ​​gelukkig einde te hebben. Dat betekent dat het aan jou is om de moeilijke keuze te maken wie je wilt steunen.

Er zijn vier verschillende verhaalpaden in Three Houses, die elk een ander thema verkennen. Ze zijn allemaal ongelooflijk, en nog indrukwekkender, ze ondersteunen elkaar. Als je een route hebt voltooid, wil je terug naar een andere route springen om de hiaten op te vullen van wat er is gebeurd en waarom de dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan. Tijdens elke route zul je lachen, schreeuwen en huilen.

Elk personage heeft ook een behoorlijk ontwikkelde persoonlijkheid. Vergeleken met eerdere Fire Emblem-inzendingen zijn de karakters van Three Houses ongelooflijk complex. Terwijl je met je team ondersteuning opbouwt, leer je dat je studenten vaak diepgaand en veelzijdiger zijn dan ze aanvankelijk lieten blijken.

Heel wat van de personages in Three Houses zullen je aan het wankelen brengen. Verscheidene van hen zijn geworden wie ze zijn door jaren van verwaarlozing en misbruik door hun families, door culturele conflicten en soms zelfs door genocide. Sommige personages hebben ongemakkelijke relaties met elkaar, en zelfs de tijd is misschien niet genoeg om ze te herstellen. Byleth, het speelbare personage, is misschien wel het gelukkigste personage in de cast.

Welke route u ook neemt, u zult niet teleurgesteld worden. Je zult van je leerlingen gaan houden en je zult er alles aan doen om ze tegen het einde van het spel te beschermen.

Gameplay: een tactisch oorlogsspel met tieners

Als ik de gameplay tot één woord zou moeten reduceren, zou ik zeggen dat het vermakelijk is. Voor degenen onder jullie die nog niet bekend zijn met Fire Emblem en andere tactiekspellen, Three Houses speelt als augmented schaken: het is een oorlogsspel. Je verplaatst je troepen op een bord, laat ze hun bewegingen maken en probeert de vijand zo efficiënt mogelijk uit te roeien. Binnen deze grenzen heeft Three Houses veel flexibiliteit om zich aan te passen aan je favoriete speelstijl en moeilijkheidsgraad.

Oké, ik heb gelogen: Three Houses is ook een leersimulator, en een vissimulator, en een simulator voor het voeren van huisdieren, en een simulator voor het eten van maaltijden. Three Houses is een levenssimulator van de JRPG-hoofdrolspeler. Als je geen troepen aanvoert op het slagveld, zwerf je gewoon door het klooster als Byleth en probeer je de beste leraar en rolmodel te zijn die je durft te zijn. Of misschien wil je gewoon je studenten matchen door acht vierkante maaltijden per dag met hen te eten. We beoordelen niet hoe je je zondagen in het klooster doorbrengt.

Je hebt dagen gewijd aan tuinieren, dagen om je studenten les te geven en dagen om gevechten te voltooien. Om je voor te bereiden op de strijd, kun je je leerlingen trainen in meer dan twintig verschillende klassen, waaronder negen eindspellessen.

Oude Fire Emblem-spellen benadrukken de drie-eenheid van speer-bijl-zwaard, maar het wordt gebagatelliseerd in Three Houses. Hier kunnen veel klassen elk wapen hanteren, en er zijn verschillende klassen die fysieke aanvallen combineren met magische aanvallen. Er zijn lessen met duistere magie, bogen, helende magie, vliegende eenheden en cavalerie.

Als je de brutaliteit van de oudere Fire Emblem-games wilt, kun je Three Houses spelen in de "Classic" -modus, wat betekent dat een personage dat sterft in de strijd dood blijft voor de rest van het spel. Als je een watje bent, kun je spelen in de "Casual" -modus, die permadeath uitschakelt.

Als je net als ik een halve watje bent die nog steeds op zoek is naar een soort uitdaging, dan kun je verschillende moeilijkheidsgraden selecteren. Momenteel heeft Three Houses de modus Normaal, Hard en Maddening, met een geruchten 4e moeilijkheidsgraad die in latere DLC komt.

Voordat de Maddening-modus uitkwam, hebben veel fans geklaagd dat deze Fire Emblem-inzending te gemakkelijk is, zelfs in de Hard-modus. Ik ben het ermee eens dat Normaal frustrerend eenvoudig is en dat zelfs de Hard-modus triviaal aanvoelt tegen de tijd dat je het eindspel bereikt, behalve voor bepaalde kaarten.

Hoewel het meestal voelt alsof je vijanden geen partij zijn voor je troepen, doet Three Houses geweldig werk door de belangrijke veldslagen als een echte slog voor je leger te laten voelen. Campagnegevechten kunnen frustrerend moeilijk worden vanwege unieke omstandigheden die zich kunnen voordoen, en hoewel je misschien op het moment aan je haren wilt trekken, dient het echt om het verhaal te versterken.

En als je geen genoeg kunt krijgen van de game, doet Maddening-modus zijn naam eer aan. Ik zou het niet aanraden voor een eerste playthrough, maar het is geweldig voor veteranen of voor herhalingen van Three Houses.

Gebruikersinterface: een nachtmerrie om te navigeren 

Er is veel te doen in Three Houses als je de menu's kunt achterhalen. Navigeren door de gebruikersinterface in Three Houses is een nachtmerrie. De menu's zitten vol met submenu's, irrationele opties zijn te gemakkelijk te nemen met een druk op de knop, en zelfs doorgewinterde spelers vergeten alle bedieningselementen van deze opgeblazen gebruikersinterface. Je bataljons maken deel uit van je inventaris, terwijl de bloemen die je hebt getuinierd deel uitmaken van je voorraadschuur - waarom staan ​​ze niet ook in je inventaris? Waarom maken in plaats daarvan vaardigheden en capaciteiten deel uit van de inventaris?

Op het slagveld wordt het een stuk duidelijker. Het spel schildert pijlen die de paden volgen die je personages tijdens een bocht kunnen nemen, en het laat lijnen draaien die aangeven welke vijanden je waarschijnlijk zullen aanvallen en voor hoeveel schade. Het plannen van je gevechtsstrategie is heel eenvoudig in Three Houses vanwege de UI-indicatoren, en als je doen als je het verprutst, kun je Terugspoelen gebruiken om een ​​of twee beurten terug te gaan.

Graphics: een allegaartje

De afbeeldingen in Three Houses zijn een allegaartje. Qua ontwerp zijn er veel geweldige keuzes voor personages, rekwisieten en omgevingen. Elk personage ziet er in één oogopslag uniek en gemakkelijk herkenbaar uit, en hun uiterlijk komt vaak overeen met hun persoonlijkheden. De kaarten zijn ook gemakkelijk te verzamelen, met goed onderscheiden terreinen en barrières, zelfs als ze er van bovenaf gek uitzien (een klein struikje symboliseert bijvoorbeeld een stukje bomen).

De game laat echt de bal vallen in textuurkwaliteit en variëteit. Veel texturen hebben een lage resolutie, vooral als het achtergrondstructuren of bouwstructuren zijn. In-game tussenfilmpjes voelen aan als een vreemde mengelmoes van achtergronden van PS1-kwaliteit met moderne 3D-personages. Bovendien worden de scènes en kaarten vaak hergebruikt. Na een stuk of tien hoofdstukken werd ik het beu om steeds dezelfde kamer te zien worden gebruikt voor ondersteunende tussenfilmpjes.

Aan de andere kant zijn de vooraf gerenderde tussenfilmpjes een genot om naar te kijken. Velen van hen zijn 2D-geanimeerd, met levendige, heldere kleuren die de vloeiende actie van deze tussenfilmpjes accentueren. Het belangrijkste is dat ze weten hoe ze mooi moeten zijn terwijl ze toch het verhaal in de schijnwerpers laten staan. Ik merkte vaak dat ik de tussenfilmpjes opnieuw bekeek om de details in de bewegingen van de personages te bewonderen.

In toekomstige updates zou ik graag een bijgewerkt textuurpakket zien om de esthetische kwaliteit op één lijn te brengen met het schrijven en de gameplay.

Muziek, SFX en stemacteren: niet erg gedenkwaardig 

Hoewel de nummers allemaal erg passend zijn bij de momenten waarop ze voorkomen, zijn ze niet erg memorabel en worden ze na een tijdje repetitief. De game heeft meer represailles van de thema's nodig, vooral voor het kloosterthema, een nummer van twee minuten dat urenlang wordt herhaald door het klooster rond te lopen. De audio-aanwijzingen zijn prima; ze maken duidelijk welke acties ik in de game onderneem of wat er gebeurt, maar ze dragen ook niet bij aan de auditieve ervaring.

De cast van stemacteurs van Fire Emblem: Three Houses is fenomenaal. Elke regel in het spel voelt echt, geloofwaardig en passend emotioneel aan. Zelfs kleine personages, zoals de Gatekeeper, leveren hun lijnen met charme en elegantie. Grote karakters, zoals de huisleiders, spreken met unieke cadansen en overtuigingen die de karakters niet alleen gedenkwaardig maar ook onmiskenbaar maken.

Het is begrijpelijk dat sommige spelers sommige personages vervelend vinden, zoals Bernadetta of Raphael, vanwege de manier waarop ze zichzelf gedragen. Dat spreekt echter alleen over de sterke punten van deze personages als geloofwaardige personages. Bernadetta's schrille, krijsende stem accentueerde haar angstige trekken zo erg dat ze me nerveus maakten, en Seteths diepe, gezaghebbende stem zorgde ervoor dat ik het opmerkte. Er is niet één personage dat opviel door middelmatige voice-acting in deze game.

DLC: uitgebreide interacties 

De gratis updates die naar Fire Emblem: Three Houses zijn gekomen, zijn tot nu toe overvloedig en uitgebreid geweest. Sinds juli hebben we nieuwe personages, nieuwe activiteiten en zelfs een nieuwe moeilijkheidsgraad ontvangen. Intelligent Systems heeft geweldig werk geleverd om ervoor te zorgen dat deze game voor iedereen leuk blijft om opnieuw te spelen.

de betaalde DLC is uitgebreider en biedt extra interactie in het basisspel en nieuwe verhaallijnen. Tot nu toe hebben we nieuwe outfits, stat-stimulerende goodies, een nieuw kloostergebied en interactieve honden en katten gezien met de DLC-updates. Anna, een grappige, fan-favoriete winkelverkoper, is nu een speelbaar personage, maar je kunt geen steun met haar opbouwen. In februari wordt een geheel nieuwe campagne geïntroduceerd met een nieuw huis om door te spelen. We zullen zien of de kwaliteit ervan overeenkomt met het basisspel.

Prijs: veel inhoud voor de prijs 

Fire Emblem: Three Houses heeft een duizelingwekkende hoeveelheid kwaliteitsinhoud voor $ 60. De meeste gamecampagnes van $ 60 duren ongeveer twintig tot veertig uur, maar je kunt gemakkelijk 100 uur uit Three Houses halen en slechts een derde van de verhaallijn gezien. Als ze dit spel in drie verschillende versies hadden opgesplitst, zou elke versie nog steeds een goede waarde hebben voor $ 60.

Fire Emblem: Three Houses vs. Mario + Rabbids Kingdom Battle 

Het is geen voor de hand liggende vergelijking, maar als je op zoek bent naar een turn-based tactisch rollenspel, Mario + Rabbids Kingdom Battle (uitzicht op Amazone) is een van de dichtstbijzijnde die u kunt krijgen. Het speelt zich af in het Mushroom Kingdom, heeft een soortgelijk tactisch slagveld en bewegingen als Fire Emblem, en een grote dosis humor met sympathieke personages. Het is echter een beetje meer op kinderen gericht, dus het is misschien niet aantrekkelijk voor Fire Emblem, dat meestal een ouder publiek en wat gecompliceerdere gameplay-mechanica heeft.