Recensie: The Invincible is een angstaanjagend sciencefictionavontuur

Logica vertelt me ​​dat wakker worden op een ogenschijnlijk dorre planeet met hoofdpijn niet bepaald een goed moment zou zijn. En toch werd ik, toen ik helemaal alleen wakker werd als Yasna op Regis III, meteen betrokken bij het verhaal dat The Invincible te vertellen had.

Regis III is een uitgestrekte planeet verlicht door een rode dwergzon die een angstaanjagende roodoranje tint over het landschap werpt. Om de geheimen onder het zandige oppervlak van Regis III te onthullen, moet de speler kiezen of hij de hoop omarmt of de ernst van het alleen overleven accepteert. Morele en filosofische keuzes wegen zwaar op de speler terwijl Yasna op zoek gaat naar haar vermiste team in een Brandwacht-geïnspireerd ‘walksploration’-avontuur.

Vrijwaring: Deze recensie is mogelijk gemaakt door een recensiecode van 11 Bit Studios. Het bedrijf heeft de inhoud van de recensie niet gezien voordat deze werd gepubliceerd.

Wat is het onoverwinnelijke?

Gebaseerd op de gelijknamige roman van de Poolse auteur Stanislaw Lem, is The Invincible een first-person sci-fi-avontuur dat spelers in de ruimtelaarzen plaatst van een bioloog genaamd Doctor Yasna. Yasna maakt deel uit van een grotere bemanning van astronauten, maar wordt alleen wakker op de planeet nadat ze tijdens het verkennen het bewustzijn heeft verloren. Yasna's zoektocht naar haar team brengt haar ertoe uitzonderlijke anorganische verschijnselen te ontdekken die alles wat je denkt te weten over biologie in twijfel zouden kunnen trekken.

Spelers ervaren Regis III door Yasna's ogen met behulp van atompunk-achtige tools, waaronder een baken om de bemanning te lokaliseren leden en andere interessante items, samen met een radio waarmee ze kan communiceren met haar Astrogator, Novik. Onder leiding van Novik worden spelers gedwongen beslissingen te nemen voor Yasna die resulteren in verhaallijnen. The Invincible heeft meerdere eindes die rechtstreeks worden beïnvloed door de keuzes van de speler.

The Invincible review: prestaties en stabiliteit

Op pc was The Invincible ongelooflijk soepel om te spelen, met behoud van een stabiele framesnelheid gedurende de 7 uur durende speelduur, zelfs als de spelinstellingen op het maximum stonden. Hoewel ik geen harde crashes of gedwongen sluitingen heb ervaren tijdens het spelen van The Invincible, kwam ik wel twee gebieden in de game tegen waarbij ik eerdere checkpoints opnieuw moest opstarten.

In beide gebeurtenissen zou Yasna wakker worden om het verhaal verder te brengen, maar de ogen van het personage zouden gesloten blijven en de animatie om ze te openen zou niet worden geactiveerd. Dit betekende dat ik nog steeds kon horen wat er rondom Yasna gebeurde, en zelfs via lichtbronnen kon zien dat haar hoofd werd bewogen toen ik met de duimstokken op mijn controller speelde.

Zelfs toen het spel soft-locked werd, crashte het niet, stotterde het niet en had het geen ander probleem. Ik kon nog steeds pauzeren en door de menu's navigeren. Om de soft-lock te verlichten, moest ik gewoon pauzeren en ervoor kiezen om het controlepunt opnieuw te starten. De controlepunten van de Invincible zijn frequent en er gingen slechts een paar seconden verloren tijdens de twee keer dat dit gebeurde.

The Invincible recensie: visuals en soundtrack

The Invincible, ontwikkeld in Unreal Engine, speelt zich af op een verre planeet met uitgestrekte landschappen die visueel opvallend zijn en dienen als de perfecte achtergrond voor de in-game fotomodus. De skybox is gevuld met piekerige wolken, af en toe een ver sterrenschip en onheilspellende planeten die boven de horizon opdoemen.

Hoewel het gemakkelijk genoeg is om te verdwalen in de hemel van The Invincible, is het net zo gemakkelijk om de ontzagwekkende details te missen die zich letterlijk aan Yasna's voeten bevinden. In zandgebieden kunnen spelers zich omdraaien en zien dat een paar voetafdrukken hun pad markeren. Voertuigen, campings en woonruimten zijn tot in de kleinste details vervaardigd. Ook bij animaties is er veel aandacht besteed aan details. Zelfs als u door Yasna's astrojournaal navigeert, worden vloeiende animaties gegenereerd van de pagina's die worden omgeslagen.

Hoewel de game vanuit een first-person-perspectief is, zal Yasna af en toe andere personages tegenkomen, meestal via flashback-sequenties. Hoewel er niets bijzonders is dat opvalt als 'fout' met deze personagemodellen, hebben ze wel dat oudere 'Unreal Engine'-uiterlijk, met vezelige haartexturen en bijna wasachtige gezichten. Het is bij deze beter om je te concentreren op het bereiken van het milieuontwerp dan op de karaktermodellen.

The Invincible recensie: verhaal en wereld

Hoewel The Invincible een bewerking is van de roman uit 1964 van Stanislaw Lem, nam Starward Industries met de titel wel enkele creatieve vrijheden. Dokter Yasna, de speelbare hoofdrolspeler, is een geheel nieuwe creatie voor het spel, en het is door haar ogen dat spelers de dorre, sombere planeet van Regis III ervaren. Yasna wordt aan het begin van het spel wakker na een kort moment van geheugenverlies, verward en alleen. Met behulp van haar baken en een rugzak met beperkte maar noodzakelijke uitrusting kan de speler Yasna terug naar haar basiskamp begeleiden.

Bij aankomst in het kamp ontdekt Yasna dat haar bemanningsleden ook vermist zijn, waardoor ze op avontuur gaat om haar team terug te vinden. Ze is niet helemaal alleen, want ze kan via de radio contact opnemen met haar Astrogator en teamcommandant Novik. Novik kan Yasna begeleiding geven en biedt zowel het personage als de speler wat gezelschap en een verhalende uiteenzetting terwijl ze door het zandlandschap trekken.

De beslissingen die de speler neemt, hebben een direct effect op het verhaal van het spel, en er zijn meerdere eindes die kunnen worden ontgrendeld, afhankelijk van de takken van het verhaal die de speler selecteert. In één geval moeten spelers beslissen of Yasna haar eigen zuurstoftank zal opofferen om een ​​gedesoriënteerd bemanningslid te redden, hoewel het gewicht van die beslissing pas later wordt onthuld.

The Invincible-recensie: gameplay

The Invincible behoort tot een gameplay-genre dat ik liefkozend 'walksploration' noem. Er zijn zeker dingen in de wereld waarmee je kunt communiceren, maar over het algemeen is je doel om te wandelen en te verkennen terwijl het verhaal zich ontvouwt. Dit maakt het feit dat mijn twee belangrijkste klachten over de game onder de categorie 'gameplay' vallen een beetje teleurstellend.

Mijn voornaamste probleem met The Invincible is het trage tempo van Yasna. Ik begrijp het, ze is een astronaut op een verre planeet, gekleed in een zwaar ruimtepak. Het is logisch dat ze langzaam beweegt. We hebben het ongeloof echter voldoende opgeschort om een ​​wereld te overwegen waarin anorganisch materiaal kan evolueren en uitgroeien tot gigantische metalen struiken. Het is prima om dat ongeloof uit te breiden en een beetje extra pit in Yasna's stap te zetten. Er is een optie om de rechterbumper ingedrukt te houden en haar een korte stoot te laten rennen, maar ze raakt snel buiten adem en haar beweging wordt zelfs langzamer dan voorheen.

Ondanks dat hij duidelijk wordt beïnvloed door een willekeurige meting van het uithoudingsvermogen, zijn er geen uithoudingsvermogen- of gezondheidsbalken te zien. Daarvoor moet je vertrouwen op de audio- en gedragssignalen van Yasna.

Het tweede probleem met de gameplay van The Invincible is de afwezigheid van een minikaart of waypoints. Omdat het spel gericht is op verkenning, wordt van de speler verwacht dat hij gewoon vrij rondloopt. Helaas lijken veel gebieden in het landschap erg op elkaar en zijn er niet genoeg identificerende herkenningspunten om het gemakkelijk te maken om van het ene punt naar het andere te reizen. Het kan ook gemakkelijk zijn om zijverhalen te missen die verborgen zijn zonder markeringen of indicatoren.

Ondanks de duidelijke en aanwezige dreigingen op Regis III is er in The Invincible geen sprake van gevechten, stealth-mechanismen of een gezondheidsbalk waar spelers zich zorgen over hoeven te maken. Hoewel de morele dilemma's waarmee u wordt geconfronteerd, uw ziel kunnen achtervolgen, kunt u ontspannen in de wetenschap dat u niet hoeft te sterven en het op elk moment opnieuw hoeft te proberen. De game bevat, zoals eerder vermeld, verhalende takken, en de keuze die je tijdens het spelen maakt, ontgrendelt een bijbehorend strippaneel. Mocht je besluiten dat je een andere keuze wilt maken en een andere uitkomst wilt zien, dan kun je dat doen door terug te keren naar dat paneel alsof het een missieselectie is.

The Invincible Review: toegankelijkheid en benaderbaarheid

The Invincible biedt geen gevechten en ook geen moeilijkheidsgraden. De game is verhalend gericht met de nadruk op de verkenning van de planeet, waardoor het zeer benaderbaar is. Hoewel er zeker intense momenten in het spel zijn, is er niets dat inspannende input vereist, noch zijn er snelle interacties. Het is de bedoeling dat het spel in jouw tempo en op jouw voorwaarden wordt gespeeld. Er zijn echter af en toe gevallen waarin Yasna's tijd om te reageren of een gesprek aan te gaan, getimed is kan worden afgesneden als de speler het dialoogpaneel niet opent door op de linker trekker te drukken voordat de meter loopt uit.

Er is een toegankelijkheidstabblad in de menu's van The Invincible waarmee spelers kunnen controleren of ze een semi-transparante achtergrond zichtbaar willen hebben achter ondertitels, en schakelt voor hints. Er is ook de mogelijkheid om de lettergrootte van de ondertitels te vergroten. De ondertitels zijn niet ondertiteld en er zijn enkele audiosignalen (zoals bij het eerder genoemde uithoudingsvermogen) die slechthorende spelers daardoor mogelijk missen.

The Invincible recensie: laatste gedachten

Je zou dit moeten spelen als...

✅Je houdt ervan om op je eigen voorwaarden te verkennen om een ​​verhaal te ontdekken

Zoveel game-ontwikkelaars streven ernaar om epische avonturen van meer dan 100 uur te creëren met adembenemende baasgevechten. Het is geweldig dat Starward Industries het nodig achtte om van The Invincible een respectabele 8-10 uur durende game te maken die je in je eigen tempo en op je eigen voorwaarden kunt oppakken en ervaren. Het verhaal ontvouwt zich met jou en de beslissingen die je neemt zullen je bijblijven lang nadat het spel is afgelopen.

Je moet dit niet spelen als...

❌Je bent ongeduldig of wilt een sneller actie-avontuur

The Invincible's heeft genoeg momenten waarop je je adem inhoudt, maar in de kern is het een 'walksploration'. Je gaat geen met magie doordrenkte gevechten aan met gigantische robotoverlords. Je gaat trouwens niet eens in een stevig tempo lopen. Die langzamere gameplay is uiteindelijk prima, maar niet voor iedereen.

11-bits studio's mag nog een ongelooflijke titel toevoegen aan zijn toch al gestapelde publicatieportfolio. 2023 was een overweldigend jaar vol met een aantal van de beste Xbox-games, en The Invincible is zeker weer een uitstekende titel die je niet wilt missen. De verhalende verhalen en het beklijvende besef van de effecten van je keuzes zorgen ervoor dat je onvermijdelijk terug blijft komen om alles te zien wat deze indie te bieden heeft.

De kortere looptijd betekent dat je het spel gemakkelijk gedurende een paar middagen of in één goede run tijdens het weekend kunt uitschakelen. Ondertussen betekent het gebrek aan gevechten niet dat deze mysterieuze planeet vol vreemde metalen structuren en struiken niet extreem griezelig is. Je zult de frustrerend lage loopsnelheid willen blijven doorzetten, al was het maar om erachter te komen wat er werkelijk gebeurt op Regis III.