Hoe Google de beperkte netwerkmodus belangrijk kan maken

Een nieuwe functie genaamd Restricted Networking Mode is gespot in het Android Open Source Project (AOSP)-code voor Android 12, en kan het gebruik van applicaties van derden beperken als deze zijn ingeschakeld apparaten.

Nu Android 11 momenteel wordt uitgerold naar grote telefoons die worden aangedreven door het besturingssysteem van Google, verwachten ontwikkelaars in februari previews van de volgende grote OS-update van het bedrijf, Android 12. Terwijl ze wachten, blijven sommige ontwikkelaars door de AOSP-code-invoer.

Dit heeft geleid tot de ontdekking van de Restricted Networking Mode, een firewall op systeemniveau die tot enige controverse heeft geleid binnen de Android-gemeenschap.

"Beperkte netwerkmodus is een nieuwe firewallketen die een reeks regels bevat voor het Android iptable-hulpprogramma volgt bij het beslissen welk netwerkverkeer moet worden geblokkeerd of toegestaan”, aldus Chris Haulk, een expert op het gebied van consumentenprivacy bij PixelPrivacy, uitgelegd in een e-mailinterview met Levensdraad.

"Dit betekent dat alleen apps met de juiste rechten het netwerk mogen gebruiken."

Reden tot bezorgdheid

Hoewel het idee van een modus die de toegang tot bepaalde applicaties beperkt wanneer deze is ingeschakeld, handig lijkt, vooral voor bedrijven die op zoek zijn om de beveiliging te vergroten op de apparaten die zij aan werknemers ter beschikking stellen. Er zijn nog enkele andere implicaties waarmee rekening moet worden gehouden bij de Beperkte Netwerkmodus.

Volgens Mishaal Rahman, hoofdredacteur van XDA-ontwikkelaarslaten de huidige machtigingen voor de beperkte netwerkmodus zien dat alleen bepaalde systeemtoepassingen of toepassingen die zijn ondertekend door de Original Equipment Manufacturer (OEM) toegang kunnen krijgen. Dit betekent dat apps van derden nutteloos zijn wanneer de modus is geactiveerd.

Voor velen is dit een grote zorg, deels vanwege hoe "opgeblazen" sommige apparaten worden verzonden. Samsung is een van de toonaangevende fabrikanten van smartphones ter wereld. Helaas heeft het bedrijf de slechte gewoonte om zijn nieuwe apparaten te laden met wat sommigen 'bloatware' noemen: vooraf geïnstalleerde apps die veel ruimte in beslag kunnen nemen en trage prestaties kunnen leveren.

"Ik zag net een reactie op een ander bericht waarin stond dat iemand met een Galaxy S9 Facebook niet kon verwijderen", schreef een gebruiker genaamd chrismiles94 op Reddit. "Hoe kan bloatware anno 2019 nog steeds bestaan?"

Hoewel deze standaardapplicaties voor sommigen misschien nuttig genoeg zijn, vinden anderen ze hinderlijk. De Google Play Store biedt honderden, zo niet duizenden, verschillende apps die gebruikers kunnen downloaden en toepassen.

Natuurlijk zijn er games en andere tijdverslindende apps, maar je kunt ook nieuwe telefoonkiezers, berichtenapps en zelfs diverse apps vinden op de digitale marktplaats van Google.

Anderen willen graag helemaal loskomen van de beperkingen van de OEM door hun apparaat te rooten. Rooten geeft u het hoogste niveau van toegang tot de software van de telefoon, waardoor u vervolgens alternatieve versies van het besturingssysteem kunt installeren.

Dit is hetzelfde als het jailbreaken van een iPhone, waardoor je een uitgebreider toestemmingsniveau krijgt.

De zilveren voering

De beperkte netwerkmodus heeft echter ook enkele positieve kanten, vooral als Google ervoor kiest om de gebruiker een zekere mate van controle te geven.

"Als het is ingeschakeld, zal het de beveiliging van de telefoon verslechteren door niet-ondertekende apps niet toe te staan ​​gegevens te verzenden of te ontvangen", zegt Paul Bischoff, een privacyvoorvechter bij Vergelijkbaar, verteld Levensdraad in een e-mailinterview.

“Hoewel het niet duidelijk is of eindgebruikers hun eigen witte lijsten kunnen maken, zou een dergelijke functie dat wel kunnen stellen organisaties in staat ongewenst verkeer eruit te filteren en de algehele beveiliging op door het bedrijf uitgegeven Android te verbeteren apparaten."

Een per-app-toestemmingssysteem waarmee je bepaalt welke applicaties netwerktoegang moeten hebben, staat al jaren op het verlanglijstje van de Android-community. En de behoefte aan een functie als deze is in de loop van de tijd alleen maar groter geworden.

Nu steeds meer applicaties online verbindingen vereisen en online privacy steeds belangrijker wordt, is het nodig om gebruikers enige controle te geven over hoe apps verbinding kunnen maken.

Het huidige systeem dat in de AOSP wordt gepresenteerd is een begin, maar het mist de hoeveelheid gebruikerstoegang die de gemeenschap ervan wil. Ja, het biedt meer veiligheid, maar er zijn kosten aan verbonden, die velen in de huidige staat misschien niet willen betalen.

Met enkele aanpassingen zou de beperkte netwerkmodus een zeer sterke aanvulling kunnen worden op de reeks andere privacyfuncties die Android al biedt. Zonder verandering zal het echter een andere instelling worden die gebruikers niet begrijpen of niet van plan zijn te gebruiken.