Waarom ik meer enthousiast ben over 'Monster Rancher' dan 'Pokémon'

Ik ben veel enthousiaster over Monster Rancher 1 & 2 DX dan Pokémon Briljante Diamant/Shining Pearl omdat ik een persoonlijke band met mijn beestjes mis.

Dit betekent op geen enkele manier dat ik niet uitkijk naar de Switch-remakes van Diamant en Parel, gewoon waar ik naar uitkijk spelen Monster Rancher opnieuw dat veel meer. Parel is mijn favoriet Pokémon spel, eerlijk gezegd, en ik kan niet wachten om een ​​moderne versie ervan te bekijken. Maar Monster Rancher heeft al bijna 25 jaar een heel speciaal plekje in mijn hart.

En ik bedoel, ik snap het. Pokémon was bliksem in een fles, die de wereld precies het soort monsterverzamelende RPG gaf waarvan het niet wist dat het nodig was, en dat vervolgens decennialang voortbouwde. Het is een leuke serie met fantastische schepselontwerpen en mechanica die even toegankelijk als onverwacht diep zijn. ik geef de voorkeur aan

Monster Rancher juist omdat het niet de meeste van die dingen zijn.

Een heel andere Monster Battler

Monster Rancher heeft een veel persoonlijkere benadering met zijn structuur: je woont in een kleine stad en hebt een nieuwe ranch waar je van plan bent monsters te fokken. Dat is alles. Je reist niet door het land om "Be The Very Best, Like No One Ever Was" te zijn - je probeert een bescheiden leven voor jezelf op te bouwen.

In plaats van het verkennen en bestrijden van bendes en het vangen van wilde dieren, verdien je langzaamaan de kost en verbeter je mogelijk je huis, beetje bij beetje. Hoewel verkenning een optie is, door je monster op expedities te sturen (maar het is nog steeds lokaal). En ja, je kunt nog steeds denkbeeldige wezens met elkaar laten vechten voor jouw voordeel, maar het is altijd via een gestructureerd toernooi.

Je dagen worden niet besteed aan wandelen tussen steden, maar eerder aan het trainen - zoals, eigenlijk trainen - van je monsters langzaam, gedurende meerdere jaren in het spel. Jij bepaalt op welke statistieken je je wilt concentreren en bepaalt wanneer ze klaar zijn om te vechten in een toernooi. Je kiest wat je ze wilt voeren (hopelijk iets wat ze lekker vinden!) en bedenkt wanneer je ze moet laten rusten of wat harder moet duwen. Je raakt niet zomaar in een willekeurig gevecht en ziet hoe ze niveaus winnen; je plot stapsgewijs hun groei.

De ranch is waar het hart is

Het is de monstertraining die me na al die tijd het meest is bijgebleven, en de reden waarom ik er nog steeds de voorkeur aan geef Monster Rancher's Gobots tot Pokémon's Transformers. Monster Rancher is bewuster tempo, niet zo toegankelijk, en minder interessant om naar te kijken. Maar het heeft ook iets Pokémon games niet hebben, ondanks hoeveel de fictie het probeert te spelen: Monster Rancher hart heeft.

zo veel van Pokémon's werelds bouwen in de games en de show draait om hoe deze wezens vrienden zijn en hoeveel iedereen van elkaar houdt. Maar dat komt nauwelijks door als je het spel daadwerkelijk speelt. Een kleine picknick houden met mijn Croagunk is schattig, maar mechanisch gezien behandelt de game het nog steeds als een hulpmiddel om veldslagen te winnen of fysieke barrières te omzeilen.

Omgekeerd, Monster Rancher zorgt ervoor dat ik om mijn monsters geef omdat ze dat zijn mijn monsters. Ik heb ze opgevoed vanaf een baby. Ik heb ze in de loop der jaren opgeleid. Ik voedde ze, hield ze gezond en gelukkig. Ik zag ze opgroeien en op hun beurt leerden ze me te vertrouwen. En in sommige gevallen zag ik ze helaas voorbijgaan terwijl de jaren hen inhaalden.

Ik weet dat het allemaal maar getallen en polygonen zijn, maar het voelde echt alsof ik virtuele jaren had besteed aan het opbouwen van deze relaties, en het deed altijd pijn om afscheid te nemen. Ik krijg dat niet van Pokémon, hoe gehecht ik ook aan mijn Vespiquen of Empoleon raak. Ze hebben me zeker geholpen om gevechten te winnen, maar ik kende ze niet echt. Ik heb geen persoonlijkheid van hen geleerd. Ik heb ze niet zien opgroeien.

Wanneer Pokémon Brilliant Diamond en Shining Pearl als ik in november uitkom, zal ik heel blij zijn. Ik ga er minstens één van spelen, en mogelijk meerdere keren. Maar nu is het slechts een tijdelijke aanduiding tot december, wanneer ik het in handen kan krijgen Monster Rancher 1 & 2 DX. Niet omdat ik denk Monster Rancher is de objectief betere game, maar omdat ik mijn oude vrienden weer zal zien (en maken en ontmoeten).