'Psychonauts' is een surrealistische reis naar een paranormaal geheim agentschap
Belangrijkste leerpunten
- Zestien jaar later, de wereld van psychonauten is nog steeds een van de meest inventieve en surrealistische videogames.
- psychonauten2's gameplay heeft een duidelijk gevoel van de zesde generatie, alsof het prima zou passen op de PlayStation 2, maar wordt later 'moderner'.
- Vanwege enkele ongewoon soepele toegankelijkheidsopties, zal bijna iedereen dit spel kunnen voltooien.
Dubbel Fijn
Vind het leuk of haat het, ik moet geven Psychonauten 2 één ding: het gebruikt zijn medium beter dan bijna elke andere videogame in het afgelopen decennium of zo.
Je besteedt een groot deel van het spel aan psychische diepe duiken in de hoofden van mensen, waar je vecht tegen hun eigen opdringerige gedachten en twijfels in hun unieke mentale landschappen. Zwaartekracht, perspectief en natuurkunde liggen allemaal voor het grijpen, dus je weet nooit wat er gaat komen.
Ik heb meer nauwgezet realistische shooters gespeeld dan ik kan tellen, maar dit soort ongebreidelde creativiteit is altijd veel boeiender. Het is een echt hoogtepunt van wat een videogame eigenlijk kan
De ironie van die verklaring is dat de eerste paar uur van Psychonauten 2 spelen alsof ze uit 2005 komen. Het is het soort 3D-actieplatformgame dat al jaren uit de mode is, vol met lastige sprongen, gekke krachten, verborgen geheimen en verzamelwidgets. Als resultaat, Psychonauten 2 is in feite zijn eigen HD-remaster.
"Het is het soort snelle, vloeiende 3D-platformgame dat niemand behalve Nintendo meer lijkt te maken..."
Hersen spelletjes
Het is pas een paar dagen geleden sinds de gebeurtenissen van het origineel psychonauten. Na een poging om wat oude zaken uit de eerste game af te ronden, Rasputin "Raz" Aquato - kindercircusartiest werd paranormale geheimagent - meldt zich eindelijk voor zijn eerste werkdag als officieel lid van de Psychonauten organisatie.
De realiteit verplettert hem prompt als een vuist, omdat hij te horen krijgt dat er een... Verwerken om een volwaardige psychonaut te worden. Hij heeft het niet meegemaakt, en hij is ook 10 jaar oud. Raz krijgt een stageplaats en wordt toegewezen aan postkamerdienst.
Maar alleen omdat Raz niet in het veld is, wil nog niet zeggen dat hij uit de problemen is. Al snel wordt hij verwikkeld in een mysterie waarbij een dood monster, een dubbelagent en het ontbrekende brein van zijn supervisor betrokken zijn.
Het is, toegegeven, veel, wat leidt tot een van mijn handvol klachten. Ik heb meestal een hoge tolerantie voor plot in mijn videogames, maar Psychonauten 2 overschrijdt snel mijn tolerantie. Je kunt amper drie stappen zetten zonder dat Raz in weer een ander gesprek wordt meegesleurd met zijn excentrieke ondersteunende cast.
Ik zou het niet erg vinden als er maar een paar waren, maar tegen de tijd dat je het tweede niveau hebt bereikt, moeten er een paar dozijn personages zijn die strijden om schermtijd in Psychonauten 2, misschien is een derde daarvan nodig. Geen enkele is slecht geschreven, maar het stoot echt tegen de scheidslijn tussen een verhaal over een videogame en een interactieve film.
Werken zonder een net
Het origineel psychonauten is een van die spellen die op internet clickbait-lijsten verschijnt, zoals "Je had dit moeten kopen, jij Ingrates." Ondanks rave recensies en een cultpubliek, verkocht het bij de eerste release in 2005 zo slecht dat het de uitgever bijna failliet liet gaan.
De ontwikkelaar, Double Fine, kreeg later de rechten terug en bracht opnieuw uit psychonauten voor digitale etalages zoals Steam. Na zeven jaar cultklassieker hype werd het laat een hit, wat uiteindelijk leidde tot het vervolg.
Dit zou kunnen verklaren waarom Psychonauten 2 voelt alsof het meer van hetzelfde is. Mijn eerste indruk was dat het 16 minuten na de eerste gemaakt was psychonauten, niet 16 jaar, want het voelt bijna precies hetzelfde om te spelen.
Het is het soort snelle, vloeiende 3D-platformgame dat niemand behalve Nintendo meer lijkt te maken, waarbij de meeste extra pk's op een moderne console naar een groter, uitgebreider niveauontwerp gaan. Psychonauten 2 is oneindig vergevingsgezinder dan de gemiddelde moderne Mario spel, maar ze zijn uit hetzelfde hout gesneden.
Een deel van die vergeving komt van Psychonauten 2's toegankelijkheidsopties, die kunnen worden gebruikt om Raz onoverwinnelijk te maken of zijn schade-output te verhogen tot het punt waarop alle gevechten triviaal worden. Zelfs als je zelden videogames speelt, of als je van plan bent de controller aan een klein kind te geven, zou je er doorheen moeten kunnen komen. Psychonauten 2 zonder problemen.
Het is de reis in het algemeen waard. Psychonauten 2 is een raar uitstapje door een creatief verwrongen wereld, en hoewel het zijn gebreken heeft, stop alsjeblieft praten, Raz: het is de beste PlayStation 2-game ooit gemaakt.