Aardbeving op de Switch is saai, totdat het dat niet is

Het vroege deel van beving op de Switch houdt niet zo goed stand als ik had gehoopt, maar gelukkig maakt de extra inhoud de meeste tekortkomingen goed.

Ik ben oud genoeg om te onthouden wanneer beving was de first-person shooter, grijpt de schijnwerpers van onheil dankzij de meer geavanceerde beelden. Serieus, mijn vriend Nick en ik zouden uren in het spel doorbrengen, ons verwonderen over hoe we vijandelijke overblijfselen vanuit verschillende hoeken konden zien. 3D-modellen waren toen een groot probleem. Natuurlijk was ik opgewonden om te zien hoe een van mijn meest dierbaar herinnerde shooters het in 2021 volhoudt. Blijkt, dat doet het niet. Althans niet in het begin.

Zeker wel beving heeft die mooie 3D-modellering, maar als ik er nu op terugkom, kan ik toegeven dat het de persoonlijkheid en kleurrijke stijl van zijn voorganger mist. De vroege delen van het origineel

beving zijn min of meer schoolvoorbeelden van een saaie bruine schutter. Als gevolg hiervan zijn veel van de vijanden flauw, zijn de meeste wapens niet interessant en zijn veel van de omgevingen pijnlijk eenvoudig, zelfs met alle geheimen.

Vergeet de eerste

Halverwege de campagne van de originele game was ik klaar om ermee te stoppen omdat ik me zo verveelde, maar ik wilde het nog een kans geven. Natuurlijk was de baas van het eerste hoofdstuk een geeuwfeest, maar er was zoveel meer waar ik naar kon kijken. Het voelde dwaas om het te negeren.

Dus ik laadde de eerste uitbreiding, De plaag van Armagon, en er is iets veranderd. De omgevingen waren gevarieerder en complexer; nieuwe vijanden werden geïntroduceerd; de puzzels waren niet irritant. ik had plezier.

In het begin dacht ik dat ik misschien meer van de uitbreiding genoot dan van de eerste hoofdstukken van het basisspel, omdat het een grotere uitdaging was, maar nee. De Quicksave-functie royaal moeten gebruiken omdat ik bleef sterven, was meer een frustratie dan wat dan ook. Het kwam echt neer op een beter leveldesign. Gebieden zagen er interessanter uit, waren geweldig om doorheen te navigeren en de vijandelijke plaatsingen hielden me scherp.

De verbeteringen werden alleen maar beter naarmate ik verder op de lijst kwam, met als hoogtepunt de gloednieuwe Afmeting van de machine uitbreiding. Ik weet niet zeker of het te wijten is aan modernere ontwerpgevoeligheden of verbeterde creatietools die de andere uitbreidingen niet hadden, maar wauw.

Afmeting van de machine ziet er fantastisch uit. Zelfs het hubgebied valt op boven de omgevingen van de originele game met een aantal spectaculaire niveaugeometrie en verlichtingsdetails. Ik was terecht verbluft toen ik het voor het eerst opstartte.

Oh ja, de beelden

Een grote reden waarom ik zo gecharmeerd ben van het uiterlijk van Quake op de Switch, met name de uitbreidingen, is vanwege de grafische opties. Er zijn een kavel van schakelaars in het menu waarmee u kunt spelen, van textuurvereffening tot complexe schaduwen.

Zelfs de Switch overtreft de meest geavanceerde gaming-rigs uit 1996, dus alles verloopt soepel, wat je ook kiest. Oké, technisch gezien, als je modelinterpolatie uitschakelt, ziet het vijandige animaties er schokkerig uit, maar dat is geen prestatie-ding.

Ik heb aardig wat van. gespeeld beving met alles ingeschakeld, met hoge resolutie en met textuurvereffening, en het was de hele tijd soepel. Dat is geweldig en zo, maar de kwaliteit van de beelden voelde nog steeds een beetje "af" voor mij. Het was pas toen ik met de grafische instellingen speelde terwijl ik in de Afmeting van de machine uitbreiding dat ik mijn favoriete uitrusting vond: alles behalve textuurvereffening.

Er is iets met spelen beving met alle grafische opties op volle kracht, maar met de blokachtige texturen intact, zingt dat praktisch. Het is een goede plek tussen nostalgische trouw en moderne updates die het maakt gevoel nu, in 2021, zoals ik het me herinner van 25 jaar geleden.

In feite is dat een soort metafoor voor hoe ik me voelde tijdens het spelen beving op de schakelaar. Wat ik me denk te herinneren en wat eigenlijk was, zijn twee verschillende dingen, maar als je er geduld mee hebt, kun je een bijna perfecte combinatie vinden.