Definitie en voorbeelden van beperkte animatie
Beperkte animatie maakt gebruik van speciale technieken om de inspanning die nodig is om de volledige animatie te produceren te beperken, zodat niet elk frame afzonderlijk hoeft te worden getekend.
Bij het produceren van 20 minuten tot twee uur animatiefilm bij 12-24 (of zelfs 36!) beelden per seconde, die tot duizenden of zelfs miljoenen individuele tekeningen kan stapelen. Zelfs met een volledig animatieteam in een grootschalig productiebedrijf kan dit bijna onmogelijk arbeidsintensief zijn.
Animators zullen dus gebruik maken van beperkte animatietechnieken, waarbij alle of delen van bestaande geanimeerde frames worden hergebruikt en alleen nieuwe frames worden getekend als dat nodig is.
Je zult dit vaak prominenter geïllustreerd zien in Japanse animaties; in feite is het een van de redenen die mensen vaak beweren Japanse animatie is inferieur aan Amerikaanse animatie, ook al maakt Amerikaanse animatie ook vaak gebruik van beperkte animatietechnieken. Het is alleen wat minder vanzelfsprekend.
Voorbeelden van beperkte animatie
Een van de gemakkelijkste voorbeelden van beperkte animatie is het hergebruiken van loopcycli. Als je personage ergens naartoe loopt en je een standaard 8-frame loopcyclus hebt gemaakt, hoef je de loopcyclus niet voor elke stap opnieuw te tekenen. In plaats daarvan speel je dezelfde loopcyclus steeds opnieuw af, waarbij je de positie van het personage of de achtergrond verandert om de beweging over het scherm te laten zien.
Dit geldt niet alleen voor mensen; denk aan de wielen van een locomotief die draaien of de wielen van een auto die draaien. Je hoeft dat niet steeds opnieuw te animeren als kijkers niet kunnen zien dat je dezelfde cyclus opnieuw hebt gebruikt, zolang de beweging maar soepel en consistent is.
Een ander voorbeeld is wanneer personages spreken, maar geen van de andere zichtbare delen van hun lichaam bewegen. In plaats van het hele frame opnieuw te tekenen, gebruiken animators één cel met de basistekst en een andere met de mond of zelfs het hele gezicht erop geanimeerd zodat het naadloos opgaat in de gelaagde cel. Ze kunnen alleen de mondbewegingen veranderen of de gezichtsuitdrukking of zelfs het hele hoofd veranderen. Dit kan gelden voor zaken als zwaaiende armen op statische lichamen, machineonderdelen, enz. - alles waarbij slechts een deel van het object beweegt. Het belangrijkste is dat het naadloos aansluit.
Nog een ander voorbeeld is in hold-frames waar personages helemaal niet bewegen. Misschien zijn ze even gestopt voor een reactie, misschien luisteren ze, misschien zijn ze verstijfd van angst. Hoe dan ook, ze bewegen een paar seconden niet, dus het heeft geen zin om ze in exact dezelfde positie te tekenen. In plaats daarvan wordt hetzelfde frame hergebruikt en keer op keer voor de juiste duur vastgelegd met behulp van de camera op het podium, wanneer de animatie op film wordt gezet.
Videomateriaal
Sommige geanimeerde shows maken gebruik van stock footage - geanimeerde sequenties die in bijna elke aflevering worden hergebruikt, meestal voor een kenmerkend moment dat een belangrijk onderdeel van de show is. Soms wordt het beeldmateriaal ook in spiegelbeeld hergebruikt, of met verschillende zoom- en panwijzigingen om slechts een deel van de geanimeerde reeks te gebruiken, maar met voldoende variatie om het uniek te laten lijken.
Vooral Flash maakt beperkte animatietechnieken uiterst eenvoudig en alledaags, waarbij vaak basis wordt hergebruikt karaktervormen en animatiereeksen, zelfs zonder het uitgebreide gebruik van tweens om frame voor frame te vervangen animatie. Andere programma's zoals Toon Boom Studio en DigiCel Flipbook verbeteren dit proces ook en maken het gemakkelijk om beeldmateriaal en personagekunst te recyclen.