Cities: Skylines Review: een verslavende stedenbouwer

Toen ik een kind was, probeerde ik SimCity 3000 uit en leerde ik op de harde manier dat ik niet goed was in dat soort stedenbouwspelletjes. Dus toen ik Cities: Skylines een modernere kijk op het bouwen van steden zag beloven, pakte ik het op. Jaren later kan ik mezelf eindelijk verlossen en een moderne stad van de grond af opbouwen dankzij dit sandbox-stadsbouwspel. In het begin was het zwaar, maar in mijn twintig uur aan gameplay had ik een leuke ervaring. Lees verder voor het vonnis om te zien hoe het zich verhoudt tot onze lijst met de beste stedenbouwspellen.

Plot: Een zandbak om in te spelen

Als je wilde dat Cities: Skylines een plot zou hebben, heb je geen geluk. Omdat het een sandbox-stadsbouwgame is, is het enige doel van de basisgame je de vrijheid te geven om een ​​stad helemaal opnieuw te bouwen zonder enige scenariobeperkingen. Deze verwijdering van een complot is zowel verfrissend als een vloek. Twee uur later vond ik het fantastisch om wegen en commerciële gebieden aan te leggen; een paar uur later, en ik voelde de jeuk om een ​​nieuwe kaart te beginnen. Er zijn geen echte scenario's, zonder echte inzetten, wat later in het spel een groot probleem voor mij vormde.

Paradox Interactive en Colossal Order hebben dit probleem opgelost door een enorme hoeveelheid uitbreidingen uit te brengen die lijken op de Sims-franchise. Variërend van meer eenvoudige inhoudspakketten, zoals Modern Japan of High-Tech Buildings, tot uitbreidingen meer functies, zoals Sunset Harbor en Natural Disasters, worden door hun aankoop ontgrendeld.

Het menu van de game laat je weten welke scenario's bij elk uitbreidings- of inhoudspakket horen, zodat je weet wat je moet kopen als je een specifiek scenario wilt. Hoewel ik zeker weet dat dit uren aan gameplay zal toevoegen en een meer uitdagende ervaring zal bieden, heb ik alleen de basisspel voor Cities: Skylines - hoewel de optie van natuurrampen dit aangenameville-achtig zou maken stadsbouwer.

Gameplay: Moeilijke leercurve

In het begin kon ik Cities: Skylines niet achterhalen. Ik wilde van het spel houden omdat het een stedenbouwer was die er alleen was om als een zandbak te fungeren. Maar toen ik het begon te spelen, realiseerde ik me dat ik geen idee had hoe ik dit spel moest spelen. Natuurlijk kun je wegen aanleggen, maar ook woonwijken en commerciële gebieden, maar ervoor zorgen dat de belastingen die met deze eigendommen gepaard gaan winst maken, bleek heel moeilijk voor mij. Een paar pogingen later besloot ik dat ik naar YouTube moest gaan om te zien hoe ik het spel moest starten.

Dit ruwe begin is iets wat ik Paradox verwijt. Elke andere stedenbouwer die ik heb gespeeld, begint met een soort introductie, een manier om je tenen in het spel te dompelen zonder een stadswoning te vernietigen voor duizenden digitale mensen. Cities: Skylines werpt je als eerste in de ervaring en verwacht dat je zult slagen.

Maar toen ik eenmaal voorbij deze hobbel in de weg was, leidde een moderne kijk op het bouwen van steden me naar nieuwe hoogten. Mijn burgers "tweeten" naar me toen ik vergat rioolleidingen aan te brengen. Ze stuurden social media-uitbarstingen waarin ze nieuwe parken prezen die ik plaatste, en ze zorgden er ook voor dat je wist of er verkeersproblemen waren. In feite heb ik me nooit gerealiseerd hoeveel aandacht je moet besteden aan het creëren van rijstroken en straten totdat ik burgemeester van mijn steden werd. Zoals ik snel heb geleerd, wordt er veel over nagedacht - en wegen met één rijstrook zijn je nieuwe beste vriend.

Dat was echter een deel van de schoonheid van de 20 uur die ik doorbracht met het spelen van Cities: Skylines. De moderne tijd betekent dat ook het idee van de moderne stad groeit. Het spel begint met twee wegen: één die naar de stad leidt en één die eruit leidt. Dankzij verbazingwekkende lokale verkeerssimulaties - een kwaliteit waar de game over beschikt en zou moeten opscheppen - moet je je bevolking opbouwen om het recht te verdienen om die snelwegen te bouwen.

Naast wegopties komen er andere beloningen naarmate je bevolking groeit: parken, commerciële districten, industriële gebouwen, leningopties, zelfs het concept van afvalverwerking. Ik begrijp waarom ze het deden. Ik zou die gek zijn geweest die het oorspronkelijke bedrag zou hebben uitgegeven om de stad op het Vrijheidsbeeld te beginnen, gewoon omdat ik het kon. Hoe raar het in eerste instantie ook lijkt, dit beloningssysteem is logisch.

Net als bij de wegen, is dit spel ontworpen om in een constante staat van constructie te zijn. Je wilt wegen afbreken en opnieuw opbouwen. U moet beslissen hoeveel geld u wilt investeren in uw lokale onderwijs of uw afvalverwerking (veel voor deze laatste). Om een ​​populatie op te bouwen, moet je misschien die schattige woonwijk verscheuren ten gunste van hoogbouwappartementen die zijn ontworpen om jongere populaties aan te trekken.

Hoe graag ik die speelplaats voor de kinderen ook naast de school wilde houden, een universiteitscampus bouwen naast de middelbare school gemaakt meer zin om mijn opleidingscijfers op te bouwen en goedbetaalde banen te creëren - zelfs als de buurt over de hele wereld droevige gezichten in de lucht loslaat verlies. Het is wat de redelijk snelle gameplay interessant en leuk maakt. En omdat het een sandbox is, ben jij degene die dit soort zware beslissingen moet nemen.

Grafisch: helder en kleurrijk

Ik ging naar Cities: Skylines en verwachtte volledig een soortgelijke ervaring als SimCity 3000 (zicht op GOG). Tot mijn verbazing waren de graphics leuk en kleurrijk. Je kunt de gebouwen op geen enkele manier veranderen, maar Paradox en Colossal Order zorgden er allebei voor dat de ontwerpen een scala aan kleuren bevatten. In feite zou het een slechte dienst zijn geweest voor het spel om de graphics nog mooier te maken. Het balanceert perfect noodzaak en glamour.

Prijs: Niet slecht

Steden: Skylines kost je ongeveer $ 30, wat niet zo erg is. Het probleem dat ik er echter mee heb dat het $ 30 is, is dat het alleen voor het basisspel is. Je krijgt alleen de extra functies van de uitbreidingen of inhoudspakketten als je een Steam-uitverkoop kunt binnenhalen. Voor een basisspel dat geen andere scenario's heeft dan de standaard sandbox met een handvol kaarten, is het een beetje frustrerend. Als je echter net als ik bent en uren in sandbox-games kunt doorbrengen, dan zou de prijs je niet al te veel zorgen moeten maken.

Competitie: Andere stedenbouwers

Cities: Skylines is een normaal stedenbouwspel. Het komt niet met wilde sci-fi-fantasiethema's, zoals de science-fiction-stedenbouwer van 2018 Mars overleven (bekijken op Steam). In dezelfde geest als Surviving Mars richt Cities: Skylines zich echter op het creëren van een nieuwe stadstaat. Omdat het de veelheid aan scenario's mist die Surviving Mars te bieden heeft, zul je uiteindelijk moeten beslissen welke je voorkeur heeft: wetenschap fictieve stofstormen op een planeet die net klaar is voor kolonisatie, of een effen groen stadsbeeld dat klaar is om te worden gevormd tot een bloeiend metropolis. Als je een eenvoudig stedenbouwspel wilt, dan is Cities: Skylines misschien meer afgestemd op jouw smaak.

Echter, 2019 Tropico 6 (bekijk op Steam) geeft Cities: Skylines echt een run voor zijn geld. In Cities: Skylines heb je nooit verkiezingen in je stad, en je mensen zullen aardig zijn, zelfs als ze klagen over het gebrek aan elektriciteit in hun coffeeshop. Tropico 6 biedt die luxe niet. In zijn veelheid aan scenario's zul je veel mensen boos maken - zo veel zelfs dat je moet oppassen voor opstanden en krachten moet opbouwen om de kapitalisten te bestrijden. Ik zeg niet dat het gemakkelijk is - sterker nog, het is soms best moeilijk om de facties in Tropico 6 te beheren.

Dat is wat Cities: Skylines een verfrissende kijk op de stedenbouwer maakt. Omdat het een sandbox-stadsbouwer is, hoef ik me geen zorgen te maken over enorme complicaties bij het bouwen van steden. Er zijn branden en misdaadoverlappende risico's, maar ik hoef in ieder geval niet wakker te liggen over de vraag of de militaristen zullen aanzetten tot rebellie. Nogmaals, als je een eenvoudige stedenbouwer wilt waarmee je de hele loop van je stad kunt vormgeven, dan is Cities: Skylines de beste keuze. Als je zowel ongevallen voor communisten als urenlange scenario's wilt regelen, pak dan de duurdere Tropico 6.