Cyberpunk 2077 Review: gebrekkig en onvoltooid meesterwerk

Onze recensent kocht Cyberpunk 2077 zodat ze het grondig konden beoordelen. Blijf lezen voor hun volledige mening.

De belofte van Cyberpunk 2077 is een van de ultieme RPG's, een game die je meeneemt in een complexe, verweven, levende digitale wereld waar je beslissingen er echt toe doen. In de acht jaar sinds de ontwikkeling ervan werd aangekondigd, is er een enorme hoeveelheid anticipatie opgebouwd rond deze game, gevoed door torenhoge beloften en te mooi om waar te zijn teasers. Helaas, Cyberpunk 2077, zoals Spore en No Man's Sky ervoor, voldoet niet aan de hype die eromheen is opgebouwd.

Als je wat beter kijkt, vind je misschien veel om van te houden in deze game, maar het is belangrijk om je bewust te zijn van Cyberpunk De vele gebreken van 2077 voordat je besluit om in de immense en duister mooie dystopische metropool die Night is te springen Stad.

Verhaal: Aangrijpend en goed geschreven

Je begint door te kiezen uit een van de verschillende levenspaden, die elk een ander intro hebben, evenals unieke dialoogopties gedurende het spel. De Nomad begint in de woestenij, de Street Kid in de binnenstad en de Corpo in wat anders dan het hart van een megabedrijf.

Zodra je voorbij de proloog bent, word je losgelaten op Night City, en vanaf hier vordert het spel door verschillende onderling verbonden missies, zowel verplichte als optionele. Vanwege dit onderling verbonden karakter van het spel, kan het zijn dat je een ander resultaat krijgt dan het overkoepelende verhaal op basis van je beslissingen, zowel in hoofdverhaalmissies als in zijmissies. Het kan nogal ontmoedigend zijn om geconfronteerd te worden met zoveel potentieel impactvolle beslissingen, en tussen dit en de dichte vaardigheid en vaardigheidsaanpassingssysteem, dit is een voorbeeld waarin je misschien wilt investeren in een fysieke gids voor het spel.

Wat betreft de kwaliteit van het verhaal zelf, welk pad je ook kiest, het is opmerkelijk goed geschreven, en dit kwaliteit van het vertellen van verhalen is waarschijnlijk het belangrijkste hoogtepunt van het spel, naast de waanzinnige grafische trouw. Het is goed geacteerd en sommige sequenties zijn zo goed gedaan dat je bijna zou vergeten dat je een game speelt, en het wordt meer een interactieve film. Dit is deels te danken aan het innovatieve conversatiesysteem, waardoor de speler meer keuzevrijheid heeft tijdens het praten met NPC's. In tegenstelling tot veel games, zijn de meeste gesprekken sluiten je niet op en fixeren je niet totdat je jezelf excuseert, en het is opmerkelijk hoe natuurlijk het voelt om met mensen in de spel.

Er is duidelijk veel meer gepolijst op de missies van het hoofdverhaal dan op sommige andere delen van de game, en als je het goed volgt, zijn de gebreken van Cyberpunk 2077 niet zo duidelijk zichtbaar. Je ervaart de enorme open wereld van Night City op een verhalende manier en ziet de meest opwindende set-piece-sequenties. Dat gezegd hebbende, er zijn een aantal echt vermakelijke zijverhalen te vinden als je het rechte en smalle pad van de hoofdcampagne verlaat.

Gameplay: leuk, maar diep gebrekkig

Net als bij de game als geheel, is de gameplay van Cyberpunk een kwestie van sterk contrasterende hoogte- en dieptepunten. Het doet sommige dingen heel goed en struikelt verbijsterend in andere opzichten. De game speelt zich meestal af in de eerste persoon, waarbij een derde persoon een optie is tijdens het rijden.

Autorijden is niet wat ik een perfecte ervaring zou noemen in de derde- of eerstepersoonsmodus. Hoewel ze prachtig ontworpen en zeer gevarieerd zijn, hebben voertuigen de neiging om weinig gewicht te hebben, en dat moet echt werk om te voorkomen dat u over de weg gaat, voetgangers overrijdt en de lauwe aandacht van de politie trekt. Ze lijken ook allemaal dringend een nieuwe set remmen nodig te hebben, en tot overmaat van ramp is de AI voor de NPC-voertuigen inderdaad heel eenvoudig. Parkeer je auto met een stukje dat uitsteekt in de weg en er zal snel een rij ontstaan ​​omdat deze onnozelaars oneindig veel geduld hebben in plaats van gewoon rond te lopen.

De reden achter de rijproblemen lijkt grotendeels een kwestie van perceptie te zijn, omdat ze zich voordoen bij hoge snelheden, maar tenzij je je snelheidsmeter in de gaten houdt, is het erg moeilijk om te beoordelen hoe snel je bent gaan. Ik merkte vaak dat ik meer dan honderd ging, maar mijn geest zei dat ik de helft daarvan of minder reisde. Het zou voor de gameplay beter zijn als je wielen wat beter op het asfalt zouden blijven plakken, en het zou niet zo onrealistisch zijn, aangezien het toch 2077 is; het is logisch dat auto's beter omgaan dan in 2020.

Wat niet kan worden verklaard door een onverstandige toewijding aan realisme, is het gedrag van NPC's. Deze eenvoud van NPC AI is wijdverbreid in het spel en een grote teleurstelling van wat was beloofd. Toen ik begon, speelde ik heel voorzichtig, omdat het realistische uiterlijk en de belofte van reactie van de politie me aanmoedigden om iedereen met respect te behandelen, alsof ik in een echte levende wereld was. Naarmate de tijd verstreek, begon ik deze automaten echter met nog minder aandacht te bekijken dan de NPC's in andere RPG's.

Hun glitchy reacties staan ​​zo haaks op hun realistische uiterlijk dat het eindresultaat nogal onaangenaam is, dus ik begon ze met pure minachting te bekijken. Ook verdwijnt de angst voor politiereacties snel als je je realiseert dat ze je niet langer dan een half blok zullen achtervolgen, en zodra ze je uit het oog verliezen, vergeten ze je in korte tijd volledig. Er zijn geen consequenties, geen spannende spontane achtervolgingsscènes, alleen een paar kerels die tevergeefs met pistolen op je schieten.

Verder zijn er geen blijvende gevolgen. Je vriendelijke contactpersoon bij de NCPD zal je nog steeds bellen en om hulp vragen, en politie op straat zal dat niet schelen 's werelds meest productieve massamoordenaar walste zojuist door de holografische politietape om hun misdaad af te bakenen tafereel. Tegen uur 15 zorgde het resultaat van dit falen van AI-systemen ervoor dat ik er niet meer aan dacht om een ​​auto te stelen vanaf het midden van een druk kruispunt en per ongeluk mijn uit de hand gelopen voertuig door een menigte voetgangers laten draaien voordat ik de zonsondergang in reed terwijl twee officieren stuiterden rondt mijn terugtrekkende af bumper.

Als je conflicten wilt vermijden en niet wilt vertragen voor domme chauffeurs, kun je het beste een motorfiets gebruiken, en het is inderdaad geweldig om door de straten te gaan en door gaten in het verkeer te ontwijken. Om de een of andere reden besturen motorfietsen veel betrouwbaarder dan auto's, en een cynische geest zou kunnen veronderstellen dat er meer aandacht aan werd besteed motorcontrole dankzij Cyberpunk met het merk motorfiets van een grote beroemdheid die een rol speelt in de game's verhaal.

Je kunt ook snelle reiscabines gebruiken om je meteen te verplaatsen als je ze eenmaal hebt ontgrendeld, hoewel ik merkte dat ik de voorkeur gaf aan de langzame route, ondanks de problemen die inherent zijn aan die ervaring. Cruisen door Night City is echt een adembenemende ervaring.

Dit contrast van 'heilige koe'-momenten met irritante ontwerpfouten zet zich voort in gevechten. In een van de eerste gevechten in de game voer je een dynamisch gevecht in een klein appartement met muren die door geweervuur ​​worden verscheurd. In een andere reeks vecht je tegen een gekke cyborg met zwaarden als wapens terwijl je over de snelweg racet. Deze gescripte gevechten in het verhaal zijn spannend en evenwichtig.

Als je echter afdwaalt van de delen van de wereld waar je verhaal vordert, zul je vijanden van een hoger niveau ontmoeten. Ze doen meer schade en hebben meer kracht, en laten ook uitrusting vallen die je niet kunt uitrusten totdat je een level omhoog gaat. Dit is logisch op technisch niveau, omdat het voorkomt dat de verhaalmissies onevenwichtig en te gemakkelijk worden. Het probleem is dat de vijanden er weinig anders uitzien dan de vijanden die je hebt gevochten op lagere locaties, en het is echt verbrijzelt onderdompeling voor een willekeurige schurk zonder harnas of magische krachten om een ​​dozijn sluipschuttersgeweerkogels naar het hoofd te nemen om doden. Nogmaals, dit is logisch vanuit een evenwichtsperspectief, maar ze hadden een meer dynamische en natuurlijke manier kunnen bedenken om de moeilijkheidsgraad tijdens het spel te schalen.

Andere aspecten van gameplay zijn onder meer hacken of netrunning zoals het in het spel wordt genoemd. Hierdoor kun je verschillende objecten en zelfs mensen besturen, afhankelijk van je karakteropbouw. Het is enorm nuttig in zware gevechten om de scanmodus te openen, de situatie te beoordelen en je hackvaardigheden te gebruiken om het tij van de strijd te keren. Met hacking, stealth-vaardigheden en niet-dodelijke wapens kun je zelfs voor no-kill-run gaan, hoewel bugs, glitches en AI-problemen de verleiding kunnen maken om in te springen, geweren laaiend, nogal verleidelijk.

Het klinkt misschien alsof ik een hekel had aan het spelen van Cyberpunk 2077, met evenveel geklaag als ik doe over gameplay, maar de waarheid is dat ik ondanks de bugs een geweldige tijd heb gehad. Rijden door Night City is na tientallen uren nog steeds spannend en ik vind nog steeds nieuwe wapens die nieuwe manieren bieden om gevechten aan te pakken.

Maatwerk: veel om aan te sleutelen

Er is een diep niveau van karakteraanpassing mogelijk in Cyberpunk 2077, en je kunt veel tijd besteden aan het creëren van het perfecte personage. Je kunt natuurlijk altijd gewoon een preset kiezen, maar wat is daar de lol aan? Ik probeerde een gelijkenis te maken van Snake Plissken uit Escape from Los Angeles, maar kon het niet helemaal goed krijgen, dus maakte ik in plaats daarvan een ruwe benadering van Basil Fawlty.

Vervolgens krijg je zeven punten waarmee je de eigenschappen van je personage kunt aanpassen aan lichaam, intelligentie, technische vaardigheid en cool. Dit bepaalt uw vaardigheid in zowel fysieke als technische vaardigheden. Maak je niet al te veel zorgen, want je zult een level omhoog gaan en deze attributen en de bijbehorende vaardigheden uitbreiden naarmate het spel vordert. Met vaardigheden kun je je vaardigheden verfijnen en nieuwe aan je arsenaal toevoegen. Het is een goed idee om je op een specialiteit te concentreren, als je eenmaal weet wat je leuk vindt om te doen in het spel, want hoe meer punten je in een categorie plaatst, hoe meer opties je ontgrendelt.

Een ander gebied van maatwerk zijn uw cybernetische implantaten. Deze kunnen van invloed zijn op alles, van je netrunning-vaardigheden tot het geven van zwaarden en raketwerpers die uit je armen springen. Je moet een Ripperdoc bezoeken om ze te kopen en te installeren, en ze kosten een aardige cent, dus je zult een paar banen moeten halen om ze te betalen.

Je kunt je personage ook kleden in alle kledingstukken die je in de gamewereld vindt of koopt. Deze hebben invloed op je pantser en andere statistieken, zij het op een ietwat onintuïtieve manier, waarbij een katoenen hemd van hoog niveau je meer bepantsering kan geven dan een kogelvrij vest van laag niveau. Dit geldt ook voor wapens, en ik ging in een snel tempo door wapens heen toen ik wapens van een hoger niveau bemachtigde.

Natuurlijk, als je een wapen krijgt dat je niet kunt verdragen om afstand te doen, kun je het upgraden, en je zult legendarische en epische uitrusting oppikken die je wilt behouden (inclusief kleding). Ik vond het echter een beetje hoofdpijn om het crafting-systeem uit te zoeken, en je moet punten investeren in de nodige vaardigheden om dit te doen.

Bugs: Welkom bij Glitch City

Bij de lancering is Cyberpunk 2077 iets van een met bugs doorzeefde puinhoop. Zelfs een paar maanden en een paar patches later is het duidelijk dat er grote reparaties nodig zijn. Meteen uit de poort vond ik een verzamelkaart die alleen tijdens de intro kan worden opgepakt, maar het spel weigerde sta me toe het op te rapen, dus ik werd gedwongen het daar eenzaam te laten zitten, voor altijd knagend aan de completistische streak in mij.

Het stoorde me, hoewel ik later ontdekte dat het niet echt uniek of belangrijk was. Vlak daarna reed ik langs een groezelig steegje en zag een glimp van vuilniszakken die vanuit de container de lucht in vlogen. Benieuwd of het een cyber-wasbeer was die ik heb onderzocht, maar het mocht niet baten. Het waren alleen stille, roerloze vuilniszakken die zich stilletjes met hun eigen zaken bemoeiden.

Meer spelbrekende bugs lagen dieper in het spel. In één missie deed ik mee aan een schietwedstrijd, maar de missie brak halverwege af en sloot me op in de schietbaan. Erger was een bug waardoor ik mijn wapens niet kon trekken, en dit hield aan, zelfs na het laden van een eerdere save. Ik rende doelloos door de straten terwijl ik de alt-toets spamde totdat ik een voetganger met een auto verwondde en een arrestatiebevel kreeg uitgevaardigd. Toen dit gebeurde, flikkerde het scherm en plotseling hield ik een aanvalsgeweer vast. Ik voelde me net Ralphie uit "A Christmas Story" die zijn Red Rider BB-pistool opende.

Andere bugs die ik tegenkwam, waren onder meer veel gevallen van auto's die samensmolten of spontaan ontbrandden. Een bijzonder verontrustende scène tijdens een missie was dat ik materialiseerde in een NPC achter het stuur van een auto, zodat ik staarde vol afschuw naar de achterkant van haar oogballen, haar losse kaak hing in de lucht terwijl haar als tentakels overal zweefde mij.

Inhoud voor volwassenen: Grenzen verleggen

Er moet worden vermeld dat Cyberpunk 2077 zijn volwassen beoordeling verdient. Zowel ouders als spelers zouden er goed aan doen om de descriptoren van die beoordeling te leiden, want ze zijn allemaal welverdiend. Er zijn mogelijkheden om dit in sommige opzichten te verbeteren, maar slechts in beperkte mate. Feit is dat Cyberpunk 2077 een voorstelling is van een donkere en verontrustende toekomst, en de game dwingt spelers om de gevolgen onder ogen te zien als de mensheid zo'n weg inslaat.

De waarheid is dat Cyberpunk een rollenspel is in de ware zin van het woord. Hoewel je potentieel aanstootgevende inhoud nooit volledig kunt ontwijken, kun je de game spelen op een manier die je eigen moraliteit en idealen weerspiegelt. Een goed voorbeeld van dit keuzepotentieel is alcohol, die je tijdens het spel bij verschillende gelegenheden wordt aangeboden. Ook al is het ingebed in het verhaal, je hebt bijna altijd de mogelijkheid om te weigeren, hoewel net als in het echte leven de groepsdruk er is en de keuze van invloed kan zijn op hoe mensen je beschouwen.

Prestaties: sterke GPU's laten huilen

Soms komt er een game langs die de grenzen verlegt van wat computerhardware mogelijk is. Dit leidde ertoe dat een hele generatie gamers opgroeide met de klassieke vraag "Kan het Crysis draaien?". Cyberpunk 2077 is echt de Crysis van de moderne tijd, en dat betekent dat bij de lancering maar heel weinig mensen deze game zullen ervaren zoals bedoeld. Om het meeste uit deze game te halen heb je echt een Nvidia RTX 3080 nodig, een dure GPU dat op het moment van schrijven zo schaars is dat eigenlijk maar een handvol mensen over de hele wereld het meeste uit Cyberpunk 2077 halen.

Dat gezegd hebbende, geef de hoop niet op. Pc-gamers met GPU's van de laatste generatie kunnen nog steeds een goede ervaring uit dit monster van een game halen. Mijn rig deed het redelijk goed met zijn RTX 2070, hoewel het veel tijd kostte om grafische opties aan te passen om het uiterlijk in evenwicht te brengen met de prestaties.

Met 1080p kon ik veel van de grafische opties maximaal benutten, hoewel ik een paar offers moest brengen. Interessant is dat de beruchte, energieverslindende ray tracing-technologie de prestaties hier aanzienlijk verbetert als je GPU hiertoe in staat is, is dit te danken aan de integratie van DLSS die werkt met ray tracing om de belasting van uw GPU. Je ruilt wel veel scherpte in voor deze DLSS-prestatieverbetering, maar eerlijk gezegd vind ik de korrelige look geschikt voor de vuile dystopie die in het spel wordt weergegeven.

Zelfs met mijn instellingen goed aangepast, kwam ik nog steeds af en toe een framerate-daling tegen, vooral in gebieden met veel volumetrische mist en veel lichtbronnen. Reizen met hoge snelheden testte ook de grenzen van mijn gaming-rig.

Als je geen kaart met raytracing hebt, moet je misschien twee keer nadenken over Cyberpunk 2077 totdat je kunt upgraden. Het is speelbaar op oudere kaarten, maar de ongelooflijke beelden van dit spel draaien op hoogwaardige hardware zijn zo'n integraal onderdeel van de ervaring dat het moeilijk is om aan te bevelen om in een lagere capaciteit. Hetzelfde geldt voor consoles van de laatste generatie (PS4, Xbox One), waar de ervaring ook sterk wordt beïnvloed door verminderde verwerkingskracht. Spelers melden de ergste problemen op deze oudere consoles, waar Cyberpunk voor velen bijna onspeelbaar lijkt.

De PS5 en Xbox-serie X kan een meer consistente ervaring bieden (hoewel niet gelijk aan high-end pc), maar zoals 30-serie Nvidia GPU's deze er is veel vraag naar apparaten en er is weinig aanbod, en u zult zelfs niet vrij zijn van bugs, glitches en prestatieproblemen daar.

Een alternatief dat het overwegen waard is als je een robuuste snelle internetverbinding hebt, is het streamen van de game op Google Stadia. Hierdoor kun je het spel op zijn best ervaren zonder dat je hoeft te investeren in een pc van tweeduizend dollar. Het laat uw vermogen om het spel te spelen echter over aan uw vermogen om toegang te krijgen tot een sterke internetverbinding.

Grafisch: zijn tijd ver vooruit

De ster van de show in Cyberpunk 2077 zijn de beelden, en als je een pc hebt met de hardware om de game op zijn maximale kwaliteit met behoud van speelbare framerates, de wereld van Night City is absoluut adembenemend. Voor het eerst uit een garage rijden in een kloof van torenhoge sci-fi wolkenkrabbers bedekt met hologrammen en neon is een van die ontzagwekkende momenten die slechts vluchtig voorkomen in videogames.

Alles is zo fijn gedetailleerd, van de liefdevol weergegeven auto's tot de gebouwen tot de gebarsten en smerige bestrating onder je voeten, het is ongelooflijk wat CDPR hier heeft bereikt. Vanwege hoe uitgestrekt, spectaculair en dicht opeengepakt de game is, kun je vaak de gebreken van de game even opzij zetten en gewoon de enorme omvang van dit alles bewonderen. Liefhebbers van auto's zullen verliefd worden op het retro-futuristische ontwerp van auto's in de game, maar helaas is auto-aanpassing een functie die vóór de release werd verwijderd.

Karaktermodellen zijn ook opmerkelijk levensecht, en wanneer je met personages in het spel praat, is het verbazingwekkend hoe weinig van de snode griezelige vallei in hen aanwezig is. Zoals eerder vermeld, ontdekte ik echter dat het realistische ontwerp van NPC's op straat botst met hun vreselijke AI op een manier die een geheel nieuwe maar niet minder vreselijke incarnatie van het griezelige tot stand brengt vallei. Dit is niet zozeer een kritiek op de graphics als wel een teken tegen de buggy en de onvolledige staat van het spel.

Een andere kritiek die ik heb is niet gering tegen de graphics en is grotendeels een kwestie van persoonlijke voorkeur, maar ik kan het niet helpen, maar voel me enigszins afgeschrikt door de beklemmende dystopische setting na vele uren in de spel. Dit is in ieder geval veel lof voor zijn realisme, aangezien CDPR erin is geslaagd een duistere toekomst realistisch weer te geven die soms te reëel is om comfortabel te zijn. Het is zo groots in zijn decadente ellende dat ik er niets aan kan doen er weer in te worden getrokken.

Nog iets dat me irriteerde was de herhaling van items en advertenties over de hele wereld. De vele gloeiende holografische en neonreclames lijken hooguit een tiental variaties te hebben en zijn allemaal nogal onaangenaam om naar te kijken. Het is gewoon een beetje raar dat de ontwikkelaars niet nog een paar advertenties hebben ontworpen, gezien de unieke handgemaakte details in de rest van de gamewereld.

Nogmaals, het is belangrijk op te merken dat de meeste spelers deze spectaculaire visie van Night City niet zullen zien vanwege de hoge hardwarevereisten, en dat is jammer.

Multiplayer: momenteel afwezig

Bij de lancering en nog lang daarna zal Cyberpunk 2077 een game voor één speler zijn. CDPR heeft echter gezegd dat ze over een paar jaar een multiplayer-modus zullen lanceren, en veel mensen kijken daar naar uit. Het is natuurlijk onmogelijk om te voorspellen of dit goed zal zijn of dat bepaalde omstandigheden het kunnen verhinderen release, maar er is veel potentieel voor Cyberpunk om een ​​betere ervaring te worden wanneer Night City gaat online. Dat gezegd hebbende, moet CDPR het spel voor één speler echt repareren voordat ze zelfs maar nadenken over het lanceren van multiplayer.

Prijs: een verfrissend gebrek aan microtransacties

Voor $ 60 zonder extra inkomsten bij de lancering, is Cyberpunk 2077 een koopje. Neem dit echter met een korreltje zout, want deze situatie kan drastisch veranderen zodra de multiplayer-modus wordt vrijgegeven.

Cyberpunk 2077 vs. Assassin's Creed: Valhalla

Hoewel heel verschillend in setting, toon en gameplay-perspectief, Assassin's Creed: Valhalla is een even grote open wereld die niet lang voor Cyberpunk 2077 werd gelanceerd, en gamers kunnen worden opgesplitst om honderd of meer uren tijd in te steken. Op het moment van schrijven is Valhalla een veel gepolijstere en completere ervaring. Ook, terwijl de dystopie van Night City een benauwende omgeving kan zijn om vele uren te verkennen, bieden de groene heuvels van Engeland in Assassin's Creed: Valhalla een escapistische ervaring.

Het is ook onmogelijk om vergelijkingen met Grand Theft Auto, waar Cyberpunk 2077 in veel opzichten meer dan een oppervlakkige gelijkenis mee vertoont. Als je er helemaal voor gaat, speelt Cyberpunk als een zwaar gemodificeerde GTA V met minder humor, meer bugs en slechtere rijmechanica.