Star Wars: Squadrons Review: meeslepende ruimtegevechten

De kans is groot dat je, of je nu bent opgegroeid met Star Wars of de franchise later in je leven hebt ontdekt, hebt overwogen hoe geweldig het zou zijn om met een lichtzwaard te zwaaien of je eigen X-Wing-jager te besturen. Star Wars: Squadrons schenkt je de tweede van deze fantasieën in een nooit eerder geziene mate. Dit langverwachte vervolg op de klassieker Star Wars: X-Wing uit 1993 wil hetzelfde intense luchtgevecht bieden, maar met de voordelen van moderne technologie. Ik heb de pc-versie bekeken.

Opstelling: enig knutselen vereist

Star Wars: Squadrons heeft een behoorlijk forse download voordat het speelbaar is, dus zorg ervoor dat je harde schijf minimaal 26,4 GB opslagruimte heeft. Wanneer de game opstart, kun je de basisinstellingen wijzigen om de taal, het volume, de weergave-instellingen en al het andere in te stellen dat nodig is om je ervaring te optimaliseren. Ik worstelde een beetje om het goed te laten spelen met mijn opstelling met twee schermen, maar uiteindelijk was ik in staat om het in een afspeelbare staat te krijgen op mijn ultrabreedbeeld Samsung CHG90-scherm. Uiteindelijk vond ik het comfortabeler om op een standaard 16:9-beeldverhoudingmonitor te spelen.

Verhaal: Redelijk, maar sla de expositiedumps over

Het spel gaat verder na de vernietiging van Alderaan in A New Hope. Je speelt beide kanten van het conflict in afwisselende verhaalmissies als zowel een imperiale piloot als een rebellenpiloot. Beide karakters kunnen worden aangepast met een reeks vooraf ingestelde opties. Ik waardeer het altijd als een game me de mogelijkheid geeft om mijn eigen personage te creëren.

Het aanbod aan presets is vrij beperkt, maar toch welkom. Zoals traditioneel voor mij is, heb ik ervoor gekozen om de hoofdrolspelers te hernoemen naar personages uit Terry Pratchetts Discworld-romans. De rebellenheld werd Lu-Tze, met de kwaadaardige Vorbis aan de kant van het rijk. Ik was blij dat ik een passend sinister Brits accent voor Vorbis kon vinden, hoewel er hilarische resultaten mogelijk zijn met niet-overeenkomende stemmen en karakters. Maar uiteindelijk zul je het grootste deel van het spel vanuit een first-person perspectief doorbrengen, waarbij je personage slechts kort aanwezig is in tussenfilmpjes.

Vervolgens kun je kiezen of je een meer begeleide ervaring wilt met de standaard HUD, of dat je een meer meeslepende en uitdagende ervaring wilt. De game biedt ook een modus waarin alleen je cockpitinstrumenten worden weergegeven. Het is waarschijnlijk een goed idee om in de standaardmodus te beginnen totdat je de besturing en gameplay onder de knie hebt. Kies ten slotte je moeilijkheidsgraad (die afhankelijk is van je algemene ervaring met vliegspellen) en je gaat ten strijde.

Squadrons begint met een verplichte tutorialmissie om je te leren vliegen. Hoewel het wat lang duurt, verdrijft het aanvankelijke ontzag voor het landschap van een imperiale gevechtsgroep elke verveling die je zou verwachten van een zelfstudiemissie. Glijden rond Star Destroyers en andere klassieke Star Wars-ruimteschepen is een hele ervaring.

Het verhaal is redelijk, zo niet erg diep of ambitieus, en is er eigenlijk om de gevechtssequenties met elkaar te verbinden en context te geven aan het gevecht. Stemacteren varieert van middelmatig tot redelijk, en er is duidelijk enige moeite gedaan om sympathieke personages te creëren. Hoewel de personagemodellen goed zijn, is hier zeker een beetje van de griezelige vallei te zien, en het is vooral merkbaar in de first-person-gesprekken waar je dom naar staart terwijl een NPC-expositie naar jij.

Tussen verhaalmissies door zit je vast in verschillende kamers, waar je op verschillende personages klikt om met ze te praten. Ik vond deze reeksen erg lineair en ik ontdekte dat ze de neiging hadden om voort te slepen. Ik had zeker liever rond kunnen lopen in plaats van te teleporteren tussen locaties op het schip. Dit komt waarschijnlijk doordat deze game bedoeld is om in VR te worden gespeeld, waar de vaste positionering zorgt voor logischer vanwege de beperkingen van VR, maar de game zou goed zijn gediend met een aparte besturing schema's. Dit is een kleine klacht; indien gewenst kunt u deze reeksen vrij snel overslaan.

Gameplay: Verfijnd en verrassend diep

Het echte vlees van het spel zit in de strijd, en het is een ongelooflijk intense en meeslepende ervaring. Welk systeem of welke besturingsmethode u ook gebruikt, er zijn veel verschillende ingangen en functies om te leren. Dit zou ontmoedigend zijn voor nieuwkomers, maar de campagne doet geweldig werk door geleidelijk nieuwe bedieningselementen en mechanica te introduceren in een tempo dat ze gemakkelijk op te pikken maakt.

Een van de meest complexe aspecten van het spel is team- en systeembeheer, waarbij je snel beslissingen moet nemen over de indeling van je schip en het gedrag van je bondgenoten. De basisvoedingssystemen zijn gemakkelijk onder de knie te krijgen, en eenvoudige commando's "val dit aan" en "verdedig dat" zijn niet moeilijk te leren, maar er zijn ook meer gecompliceerde systemen die een niveau van diepte aan het spel toevoegen voor toegewijde spelers.

Zowel het rijk als de rebellen hebben een reeks van vier klassen schepen om uit te kiezen - een manusje-van-alles jager, een langzame bommenwerper met een angstaanjagend arsenaal aan wapens, een snelle en behendige interceptor en een ondersteunende klasse schip. Ik waardeerde echt dat de game niet alleen deze mechanisch identieke klonen met een nieuwe skin voor elke factie maakt. In plaats daarvan heeft elke kant zijn unieke eigenaardigheden die van invloed zijn op de gameplay, en op de een of andere manier waren de ontwerpers nog steeds in staat om de game in evenwicht te brengen, zodat geen van beide teams het gevoel heeft dat ze worden verslagen door de andere.

Luchtgevechten zijn snel, bruut en dankzij een grote variatie in kaartontwerp voelt elke wedstrijd opmerkelijk fris en niet-repetitief aan. Er is een aantal van de traditionele lussen in cirkels, maar tussen de obstakels die op de kaart zijn geplaatst, is de verschillende mogelijkheden van de verschillende schepen, en de interactie tussen jou en je teamgenoten, dit gebeurt alleen zo nu en dan.

Het enige dat me soms uit het spel trok, was de ietwat wankele scheepsfysica, die logisch is vanuit de stoel van de piloot, maar er een beetje raar uitziet om te zien vanaf andere schepen. Je kunt snel stoppen en een dubbeltje aanzetten, wat de gameplay op technisch niveau ten goede komt, maar een beetje schokkend en onrealistisch is om te zien.

Een belangrijk aspect van gameplay is hoe Squadrons de kwetsbaarheid van zijn jagers in evenwicht houdt met het creëren van een leuke ervaring. Het doet dit met behulp van schilden en reparatiesets die van schip tot schip verschillen en die kunnen worden aangepast. Het bewandelt de fijne lijn tussen je toestaan ​​vijandelijke jagers neer te maaien zonder eeuwenlang te jammeren, terwijl je ook het gevoel krijgt dat je een glazen kanon bestuurt.

Er is ook scheepsaanpassing, waarmee u verschillende aspecten van uw vliegtuig kunt wijzigen, zoals: bewapening, romp en motoren om verschillende attributen te verbeteren, hoewel dit meestal ten koste gaat van andere mogelijkheden. Zo kun je snelheid inruilen voor extra wendbaarheid en vice versa. Het vereist een diep begrip van het schip dat je aan het aanpassen bent, dus je zult waarschijnlijk willen wachten om dit aan te raken tot je genoeg hebt geoefend in de strijd. Er zijn ook cosmetische aanpassingen, zoals verfbeurten en ornamenten. Zowel gameplay als cosmetische aanpassingen worden gekocht met verschillende soorten in-game valuta.

Grafisch: aandacht voor detail

Star Wars: Squadrons is adembenemend mooi. Schepen zijn liefdevol weergegeven en er is veel detail besteed om de verlichting, omgevingen en effecten precies goed te krijgen. De cockpits van de verschillende schepen die je bestuurt, zijn volledig gerealiseerd en betoverend in hun realisme. Het is gemakkelijk om te worden meegezogen in het lonken naar een groots buitenaards vergezicht of gewoon genieten van de ervaring om in de cockpit van een eerlijke tot goddelijke X-Wing te zijn. Explosies, lasers, vijandelijke schepen die in vlammen opgaan en de realistische schade aan je eigen schip, veroorzaken veel gespannen situaties die je hart sneller doen kloppen.

De game is minder aantrekkelijk in VR, met modderigere texturen en vagere skybox, maar de afweging voor extra onderdompeling is het offer zeker waard. Eigenlijk je hoofd bewegen om door de glazen cockpit te scannen op vijandige jagers en kapitaalschepen (of je eigen wingmates) en dan erin duiken om deel te nemen, is een van de leukste dingen die je kunt hebben in VR.

Audio: Authentieke Star Wars

Bij de overgrote meerderheid van videogames is je ervaring bijna net zo afhankelijk van wat je hoort als wat je ziet. In dit opzicht is Squadrons een meesterwerk. Deze game bootst perfect het epische gevoel van klassieke Star Wars-ruimtegevechten na, van het laservuur ​​tot het gebrul van je motoren tot het opwindende suizen van het grazen van een asteroïde. Er is ook de onvergetelijke John Williams-soundtrack, die hier volledig aanwezig is en net zo essentieel is voor de ervaring van het spel als voor de films.

Prestaties: solide op matig krachtige pc's

Ik kon tijdens het spelen constant hoge framesnelheden behalen met mijn aangepaste gaming-pc met 32 ​​GB DDR4 RAM, een AMD Ryzen 7 2700X-processor en een Nvidia RTX 2070 GPU. Ik ervoer echter wat vreemd stotteren in de hanger tussen missies, wat meer een grafische bug leek dan een probleem met de kracht van mijn pc. Ik speelde Squadrons ook op een laptop met een minder krachtige processor, 16 GB RAM en een Nvidia RTX 2060 Max-Q. De game presteerde goed en zorgde voor een soepele gameplay-ervaring bij maximale grafische instellingen.

Bediening: Brede ondersteuning voor verschillende ingangen 

Squadrons biedt aanpasbare ondersteuning voor een breed scala aan verschillende besturingsschema's, van gamepads tot HOTAS-flightsticks tot muis en toetsenbord. Ik moest met een paar instellingen spelen om mijn stick- en stuwkrachtregeling aan de gang te krijgen, maar toen ik dat deed, voegde het een extra laag onderdompeling toe aan de ervaring. Muis en toetsenbord zijn echter duidelijk de optimale en beoogde besturingsmethode voor Squadrons.

Multiplayer: Uitdagende luchtgevechten 

Squadrons heeft een eenvoudige maar robuuste multiplayer-modus, waarvan het brood en de boter teamgebaseerde luchtgevechten zijn. Dit zijn spannende en uitdagende wedstrijden die je vaardigheden in het spel echt testen, en dankzij een degelijke selectie van gevarieerde kaarten wordt het echt niet oud.

De andere modus biedt massale, grootschalige vlootgevechten met meerdere fasen, die zorgvuldige teamcoördinatie vereisen om over het slagveld te komen en het vlaggenschip van de vijanden te vernietigen. Het is een goed idee om dit te bewaren voor nadat je het grootste deel van de campagne hebt gespeeld, de besturing hebt geleerd en een paar luchtgevechten met meerdere spelers hebt geprobeerd.

Prijs: goede prijs

Met een adviesprijs van slechts $ 40 is Star Wars: Squadrons een verrassend redelijk geprijsde game die de trend van moderne AAA-games die uniform worden uitgebracht voor $ 60, ongeacht welke inhoud ze kunnen aanbod. Het is niet de langste game en er is een limiet aan de inhoud van de multiplayer voor het einde van de game, dus $ 40 is vrijwel precies de juiste prijs voor Squadrons. Het is verfrissend om een ​​duidelijk gebrek aan extra inkomsten in het spel te zien, zonder vervelende microtransacties of loot boxes.

Star Wars: Squadrons vs. Elite Dangerous

Als je op zoek bent naar een diepere, meer ontmoedigende, complexe ruimtesim, dan is Elite Dangerous de volgende stap. Squadrons is veel spannender, omdat het lasergefocust is op intense luchtgevechten. Elite Dangerous is een meer methodische game, met een focus op verkenning en handel, maar er zijn ook spannende gevechten als je dat wilt.