Torment: Tides of Numenera Review: een Sci-Fi RPG gericht op Worldbuilding

Torment: Tides of Numenera is de tweede game in de Torment-serie en biedt spelers een rijke wereld die is geïnspireerd door het combineren van sciencefiction- en fantasy-elementen. Geladen met hardhandige verhalen, kunnen spelers het moeilijk vinden om door de slechte graphics en het saaie heen te komen spelen om echt te genieten van de plot van de game. We hadden het zelfs moeilijk om de 10 uur van de game door te komen en vast te houden aan het enige hoogtepunt van de game, het is een rijke en unieke wereldopbouw. Lees verder om te zien hoe het zich verhoudt tot de andere games op onze beste pc-games naar boven afronden.

Verhaal: hardhandig schrijven met uitsluiting van al het andere

Torment: Tides of Numenera is een third-person role-playing game die sterk gericht is op het verhaal - en oh, er is zoveel verhaal. Het spel begint met het personage dat je speelt terwijl je in paniek wakker wordt. Iemand zal alles vertellen wat er met je aan de hand is, inclusief hoe de omgeving om je heen eruitziet. Na een korte introductie wordt je gevraagd om te kiezen wat je wilt spelen als: Glaive, Jack of Nano. Deze zullen zich ruwweg vertalen in iemand die fysieker is, iemand die fysiek en magisch gemengd is, en een magiër, maar natuurlijk, in deze vreemde half fantastische, half science-fiction wereld waar alles nieuw is en uniek.

Deze hele introductie is traag en saai, en het is moeilijk om er doorheen te komen. Maar zelfs daarbuiten worden de dingen niet noodzakelijkerwijs beter en interessanter. De game heeft zo'n zware hand met zijn vertelling, die je de beelden van de game vertelt, ook al kun je ze daar op je scherm zien. De hele game leest alsof iemand een roman heeft geschreven, deze niet kon publiceren en vervolgens besloot om een videospelletje was een beter idee, en in plaats van het vet weg te werken, lieten ze elke onnodige beschrijving en detail achter in de prompt van de game.

Ik ging door, ook al was ik al ongeïnteresseerd, in de hoop dat het spel boeiender zou worden. Na de geheugenkamer word je wakker op een ander platform waar een wezen je vertelt dat je een grote verwonding hebt opgelopen en dat ze in je gedachten zijn. Hij probeert uit te leggen wie je bent, maar voordat hij te ver komt, word je aangevallen door iets dat het Verdriet wordt genoemd. Uiteindelijk word je wakker in de echte wereld, ga je de belangrijkste stad van het spel binnen en kun je praten met de rijkdom aan personages die daar wonen. Je bent een verstotene van de machtige Veranderende God, en je moet veel uitzoeken - de vraag is, wil je een slecht geschreven roman in videogameformaat lezen?

Gameplay: dialoog prompts en inspanning

The Tides of Numenera is een derde persoon rollenspel waar bijna 75 procent van de gameplay uit scrollende dialoogvensters bestaat en de verschillende prompts die verschijnen als de game je het verhaal vertelt. Met deze prompts heb je controle over hoe het verhaal zich ontvouwt, en dit is, meer dan wat dan ook, het belangrijkste mechanisme van de game.

Afgezien hiervan is de andere belangrijke gameplay-monteur een systeem van inspanning en inspiratie. Elke actie die u onderneemt, zal u ertoe aanzetten inspanning te leveren. Deze inspanning zorgt ervoor dat je personage harder kan werken aan de gekozen actie, en geeft je personage dus een betere kans om hun doel te bereiken.

Dit systeem is opgezet in een poging je enige controle te geven over welke taken je met moeite prioriteit wilt geven, maar begrijp dat een groot deel van het spel is opgebouwd rond mislukking. De game vertelt je zelfs zoveel in de introductie. Falen betekent niet dat je het verprutst hebt, het betekent alleen dat je op een andere manier in het verhaal van de game terechtkomt. Echt, ik heb nooit het gevoel gehad dat deze monteur meer bood dan spelers een vals gevoel van controle te geven. In werkelijkheid hadden de inspanningsprompts niet het gevoel dat ze veel aan de algehele gameplay-ervaring toevoegden, ze voegden zeker niet de broodnodige opwinding toe.

Het inspiratieaspect is waarschijnlijk de meest interessante gameplay-monteur van de game. Terwijl je de wereld verkent en met personages praat, zwaai je ze, afhankelijk van de verschillende prompts. Dit uitlijningssysteem heeft invloed op het verhaal en welke prompts beschikbaar komen voor je personage. Kortom, elke interactie die je hebt met een ander personage of binnen de wereld zal het potentieel hebben om de persoonlijkheid, moraliteit en vaardigheden van je personage te veranderen.

Over het algemeen was deze game een zwakke poging om spelers de ervaring van een roman te bieden in videospelletje formaat. De vertelkunst is erg hardhandig. Het schrijven is zwak en vol herhaald vertellen van dingen die je gemakkelijk op het scherm om je heen kunt zien. Er is weinig tot geen richting over waar je heen moet of wat je precies moet doen, en in combinatie met de lange alinea's met tekst worden dingen snel saai. Het enige dat de game wel te bieden heeft, is een rijke en unieke wereld die elementen van fantasy en sciencefiction op een interessante manier combineert. Het is gewoon een schande dat het wordt begraven onder zulke zware, inactieve verhalen.

Graphics: Verouderd en simplistisch

Tides of Numenera is gemaakt in 2017, maar je zou dit niet weten als je in het spel sprong en een gok deed op basis van de afbeeldingen. De graphics zien er meer uit alsof ze vastzitten in de vroege jaren 2000, met blokkerige, bijna gepixelde karakters. Er is enige vergeving te krijgen omdat het spel niet gericht is op de beelden - het gaat meer om de woorden en het verhaal. Maar er is een grens aan hoe vergevingsgezind iemand kan zijn, aangezien het spel niet zo oud is.

Het enige positieve is de originaliteit in de wereld die de ontwikkelaars hebben gecreëerd. De setting voelt uniek aan: een mix van vreemde buitenaardse technologie in een fantasiestad. Een breed scala aan personages zal het spel vullen en ze reageren en reageren op creatieve manieren. Het is ook een leuke ervaring om rond te rennen en met deze verschillende personages te praten en de wereld van de game en de kennis van Numenera te verkennen.

Prijs: alleen de moeite waard als je van het verhaal houdt

Torment: Tides of Numenera is nog steeds een dure game, die $ 50 kost Stoom wanneer het niet te koop is. Het is een spel dat is gemaakt met een heel specifiek type speler in gedachten, en ik vermoed dat de meeste mensen het niet leuk zullen vinden.

Dat gezegd hebbende, als role-playing games met een zware focus op tekst interessant voor je zijn, dan heeft de game veel te bieden voor de kosten. De wereld van Numenera is enorm, en gezien alle aanwijzingen die het verhaal veranderen, heeft de game ook veel herspeelbaarheid. Hoewel Tides of Numenera niet echt mijn ding was, zou het voor iemand anders een leuk avontuur kunnen zijn, en voor die spelers zijn de kosten van $ 50 het waard.

Competitie: andere verhaalgerichte RPG's

Er zijn nogal wat andere games beschikbaar die verhaalgerichte RPG's zijn naast Tides of Numenera. Wasteland 2 (zicht op Amazone) is een zeer vergelijkbare game, omdat het door dezelfde ontwikkelaars is gemaakt, maar waar Numenera plat valt met zijn hardhandige verhalen, onderscheidt Wasteland 2 zich met een leuk, tactisch vechtsysteem.

Een andere third-person RPG die een geweldige en goed ontwikkelde wereld zal hebben om te verkennen, is Pillars of Eternity (bekijk op Amazone). Met de game kun je een rijke fantasiewereld en zijn enorme kerker verkennen, en hoewel het nog steeds rijk is aan verhalen, zal het je niet verzanden tot verveling. De laatste game die ik zal aanbevelen om naar te kijken, is een van de Mass Effect-titels. Mass Effect doet geweldig werk door een rijke sciencefictionwereld op te bouwen, terwijl het de speler ook een verhaal vol verhaalveranderende keuzes en beslissingen geeft.