Monster Hunter Rise Review: The Hunting Party Comes To Handheld

Η Capcom μας έδωσε έναν κωδικό αξιολόγησης για να δοκιμάσει ένας από τους συγγραφείς μας. Διαβάστε παρακάτω για την πλήρη αποδοχή τους.

Το Monster Hunter Rise είναι η πιο πρόσφατη δόση σε μια σειρά απαιτητικών δράσεων παιχνίδια ρόλου. Αναπτύχθηκε για το Nintendo Switch, το παιχνίδι ωστόσο περιλαμβάνει φιλόδοξα νέα χαρακτηριστικά, όπως ανοιχτούς χάρτες πολλαπλών επιπέδων και νέες επιλογές μεταφοράς. Δοκίμασα τα πάντα, από χειριστήρια έως τις περισσότερες δημιουργικές δολοφονίες τεράτων για 30 ώρες.

Πλοκή και σκηνικό: Κυνήγι ή κυνηγητό

Το γαλήνιο χωριό Καμούρα βρίσκεται υπό συνεχή απειλή επίθεσης από τέρατα. Οι χωρικοί δεν μπορούν να βγουν στο επικίνδυνο δάσος. Χρειάζονται τη βοήθεια ενός κυνηγού. Κάθε φορά που επέστρεφα από μια αποστολή, χρειαζόταν να μου μιλήσουν δύο ακόμη άτομα. Συνήθως, με χρειάζονταν να κυνηγήσω ένα γιγάντιο τέρας για μισή ώρα. Όταν δεν κυνηγούσα, με έστελναν να αναζητήσω νέες κατασκηνώσεις, να ανακτήσω προμήθειες και να συγκεντρώσω κάθε είδους τοπική χλωρίδα.

Οι αποστολές στο χωριό αποτελούν την καμπάνια για έναν παίκτη του Monster Hunter Rise. Αυτές οι αποστολές με βοήθησαν να μάθω τους περίπλοκους χάρτες του παιχνιδιού. Το Monster Hunter Rise δεν έχει μια βαθιά και σύνθετη ιστορία, αλλά εξακολουθεί να παρέχει μια γοητευτική αφηγηματική κατεύθυνση για να πουλήσει τις ρυθμίσεις.

Το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού θα δαπανηθεί στο κυνήγι σε έναν από τους πέντε διαφορετικούς χάρτες. Οι χάρτες έχουν πολλαπλά επίπεδα και διασυνδεδεμένες περιοχές που κάνουν τις υποπεριοχές αδύνατη τη διάκριση. Τον χάρτη τον έμαθα κυνηγώντας. Όταν ένας Αρζούρος με αντιμετώπισε στην άκρη ενός γκρεμού, έμαθα ένα νέο στρώμα του φαραγγιού. Αν ήθελα να μάθω τι υπήρχε στην άλλη πλευρά του καταρράκτη, έπρεπε να τον διασχίσω για να μάθω.

Τα τέρατα απλώς κάνουν τις δουλειές τους σε αυτόν τον κόσμο. Ταλαιπωρούσα με τα χειριστήρια της κάμερας όταν ένας Barroth με πάτησε καθώς περνούσα. Ανέβηκα πιο ψηλά για να τον παρακολουθήσω, ενώ δύο σκαθάρια κοντράρονταν εναντίον του. Ένας από αυτούς ανέπνευσε φωτιά. Δεν ήξερα καν ότι μπορούσαν να το κάνουν αυτό. Σε κοντινή απόσταση, μερικά άγνωστα φτερωτά τέρατα εξέπεμψαν εισπνοές δηλητηριώδους αερίου. Ο Μπάροθ δεν τους πρόσεξε. Χρειάζεται ένα αρκετά μεγάλο τέρας για να ξεκινήσει έναν πόλεμο χλοοτάπητα μαζί του.

Παιχνίδι: Φιλικό για αρχάριους και καθηλωτικό

Το Monster Hunter Rise πρόσθεσε μερικές νέες επιλογές μεταφοράς που κάνουν την εξερεύνηση πιο βολική. Οι Παλαμούτες είναι μεγαλόσωμοι σκύλοι που μπορούν να οδηγηθούν και μεταφέρουν αβίαστα τους παίκτες στο έδαφος. Σκαρφαλώνουν σε κάθετους τοίχους καλυμμένους με αμπέλια μέσα σε δευτερόλεπτα και είναι εύκολο να ελέγχονται ενώ ακονίζουν τα όπλα και αφαιρούν τα σιτηρέσια.

Τα Palamutes είναι υπέροχα, αλλά είναι αδύνατο να φανταστεί κανείς ότι παίζει χωρίς καλώδια. Τα καλώδια είναι έντομα που πυροβολούν μετάξι. Είναι ουσιαστικά ένα άγκιστρο αγώνων. Όταν πειραματίστηκα για πρώτη φορά με wirebugs, ήμουν δύσπιστος. Δεν φαινόταν να πηγαίνουν πολύ μακριά, οπότε ήταν δύσκολο για μένα να κρίνω κάθε ανάβαση. Οι κυνηγοί μπορεί να μην μπορούν να πηδήξουν μακριά κανονικά, αλλά η κυνηγός μου εκτινάσσεται τόσο δυνατά από τα τείχη του γκρεμού που συχνά κατέληγα στον πάτο του φαραγγιού αν μπερδεύω μόνο ένα βήμα.

Κάθε φορά που με πετούσε στην άκρη ένα τέρας, το παιχνίδι αναβοσβήνει τα χειριστήρια συρματόσχοινων στην οθόνη για να μου θυμίζει ότι υπήρχαν. Αυτές οι υπενθυμίσεις απέδωσαν όταν ενστικτωδώς βγήκα από το μονοπάτι μιας Ράθιαν λίγο πριν με συντρίψει η αγκαθωτό ουρά της.

Το Monster Hunter είναι ένα πολύπλοκο παιχνίδι με πολύπλοκα χειριστήρια. Αν και προσαρμόσιμα, εξακολουθούν να είναι πολύ δύσκολα για αρχάριους. Η άνοδος δεν αποτελεί εξαίρεση. Σε προηγούμενα παιχνίδια, ταξίδευα ελαφρά για να αποφύγω κάθε είδους διαχείριση αποθεμάτων. Το ακτινωτό μενού στο Monster Hunter Rise επέμενε να το μάθουν, ωστόσο, αν για κανέναν άλλο λόγο παρά μόνο κατά λάθος συνέχιζα να χρησιμοποιώ φίλτρα. Μόλις κατάλαβα πώς, διέγραψα όλες τις συντομεύσεις. Σε λίγο ξαφνιάστηκα προσθέτοντάς τα ξανά. Δεν μπορούσα να αφιερώσω τον χρόνο ή την προσοχή που απαιτούσε η γραμμή δράσης κατά τη μάχη με τα τέρατα.

Το παιχνίδι ενισχύει τα προηγμένα χειριστήρια μέχρι να γίνουν όσο το δυνατόν πιο φυσικά. Το κύριο κουμπί επίθεσης βρίσκεται στο Χ αντί στο Α, αλλά αυτό συμβαίνει επειδή αυτό το παιχνίδι σας εκπαιδεύει να σκέφτεστε πριν επιτεθείτε. Το να μάθετε πότε να χτυπάτε είναι σημαντικό εάν θέλετε να χρησιμοποιήσετε όπλα όπως το μεγάλο σπαθί ή τη λεπίδα πλήρωσης. Μόλις μάθαινα τα χειριστήρια, πηδούσα στους χάρτες σαν ακροβάτης με τα καλώδια και τα έντομα μου. Τα χειριστήρια εξακολουθούν να είναι περίπλοκα για αρχάριους, αλλά είναι καλά ενσωματωμένα σε σύγκριση με προηγούμενα παιχνίδια.

Το παιχνίδι έγινε πολύ πιο εύκολο αφού σταμάτησα να χρησιμοποιώ τα Joy-Cons. Είναι καλά στη λειτουργία χειρός, αλλά στην τηλεόραση δυσκολεύομαι να καταλάβω πώς να κρατήσω το χειριστήριο. Χρειαζόταν να χρησιμοποιήσω και τα τέσσερα κουμπιά L/R, αλλά είναι μικρά και με περίεργο σχήμα στα Joy-Cons. Αυτό δεν ήταν πρόβλημα με άλλα παιχνίδια, αλλά συνέχισα να διασταυρώνω τα καλώδιά μου έως ότου άλλαξα σε ένα Επαγγελματικός ελεγκτής. Η εναλλαγή μεταξύ κουμπιών κατεύθυνσης και χειριστηρίων ήταν πιο φυσική και μπορούσα να φτάσω εύκολα σε όλα τα κουμπιά σκανδάλης. Δεν είμαι συνήθως επιλεκτικός με τα χειριστήρια, αλλά η διαφορά αξίζει τον κόπο.

Αν δεν λιποθυμήσετε, δεν υπάρχουν οθόνες φόρτωσης για να διακόψετε το κυνήγι. Το τέρας στόχος παρουσιάζεται στην αρχή κάθε αποστολής με ένα cutscene και κάποια πραγματικά απερίγραπτη ποίηση. Το κυνήγι τεράτων μέσα από αυτούς τους μεγάλους, ανοιχτούς χάρτες είναι πιο εντυπωσιακό από ποτέ.

Τα τέρατα εξακολουθούν να είναι γρήγορα και θανατηφόρα, επομένως δεν έχουν πρόβλημα να χτυπήσουν τους κυνηγούς που δεν έχουν μάθει να διαβάζουν τα σημάδια τους. Αν και προκλητικές, δεν χρειάζονται τόσο χρόνο για να πολεμήσουν. Το παιχνίδι ενθαρρύνει τη σύλληψή τους, κάτι που ξυρίζει λίγα λεπτά από το κυνήγι. Σε προηγούμενες δόσεις του παιχνιδιού, απέτυχα ενάντια σε σκληρά τέρατα όπως ο Barroth λόγω χρόνου. Η αποτυχία μιας αποστολής με χρονόμετρο 50 λεπτών ενώ το τέρας είναι μερικά χτυπήματα από την ήττα είναι απογοητευτικό. Το κυνήγι στο Monster Hunter Rise εξακολουθεί να είναι προκλητικό, αλλά δεν διαρκεί τόσο πολύ.

Online παιχνίδι: Μεγάλη διαδικτυακή εμπειρία

Με τόσα πολλά να μάθουμε, το πρώτο Σαββατοκύριακο του διαδικτυακού παιχνιδιού ήταν μια ταραχή. Το πρώτο Bishaten που κυνήγησα ήταν για ένα hub quest με άλλους τρεις παίκτες. Όταν το Bishaten προσπάθησε να ξεφύγει, οι τέσσερις μας απογειωθήκαμε προς τέσσερις διαφορετικές κατευθύνσεις. Τρεις από εμάς φτάσαμε στο στόχο μας διαδοχικά, αλλά ο τέταρτος χάθηκε απελπιστικά στο Πλημμυρισμένο Δάσος. Πέρασα λεπτά προσπαθώντας να βρω το πάρτι για το κυνήγι όταν πήρα τη λάθος έξοδο από το στρατόπεδο των Frost Islands, οπότε δεν το κρίνω.

Θα ήταν δυνατό να βοηθήσουμε τον φτωχό, αλλά δεν άξιζε πραγματικά τον κόπο. Η φωνητική συνομιλία δεν υποστηρίζεται ακόμα. Το παιχνίδι έχει κάποια προκατασκευασμένα μηνύματα συνομιλίας, αλλά θα προτιμούσα να περνάω τον χρόνο μου κυνηγώντας παρά να τα κοιτάζω.

Το ότι η συνομιλία είναι προαιρετική και όχι βασικό στοιχείο του παιχνιδιού, κάνει το online παιχνίδι πιο προσιτό σε όλους. Μπορείτε να δώσετε «likes» σε άλλους κυνηγούς στο τέλος αν θέλετε, αλλά ακόμα και αυτό είναι προαιρετικό. Συνήθως, οι άνθρωποι που με άρεσαν ήταν άνθρωποι που προσχώρησαν αφού πέρασα μερικά λεπτά να χαθώ ενοχλητικά.

Οι αποστολές στο χωριό είναι βασικά προετοιμασία για διαδικτυακό παιχνίδι, το πραγματικό περιεχόμενο του παιχνιδιού. Τα παιχνίδια Monster Hunter επικεντρώνονται πάντα σε ομαδικά κυνήγια. Μέχρι στιγμής είναι διασκεδαστικά και προκλητικά. Το παιχνίδι με συνέδεσε με άλλους παίκτες μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Με τη δημοτικότητα αυτού του παιχνιδιού, είμαι σίγουρος ότι μετά από 30 ώρες παιχνιδιού, βλέπω μόνο την αρχή του παιχνιδιού.

Γραφικά: Μυθικά, αλλά ρεαλιστικά

Μια φορά προσπαθούσα να βγάλω μια φωτογραφία ενός καταρράκτη λάβας δίπλα σε λίγο νερό όταν η μουσική έγινε δραματική. Η καρδιά μου χτύπαγε. Γύρισα, περιμένοντας να δω το Volvidon που υποτίθεται ότι θα κυνηγούσα. Δεν ήμουν σίγουρος πώς έμοιαζε, οπότε δεν μπορούσα να φανταστώ πώς ακριβώς θα προκαλούσε καρτουνίστικη καταστροφή πάνω μου. Αντίθετα, είδα ένα σκαθάρι. Ενώ γελούσα με ανακούφιση, το σκαθάρι μου έβαλε φωτιά.

Ακόμη και τα μικρά τέρατα τραβούν την προσοχή στο Monster Hunter Rise. Άλλα τέρατα διοικούν ολόκληρη την οθόνη. Τα μεγάλα τέρατα έχουν κάθε σχήμα και μέγεθος, με λαμπερό φτέρωμα και κουρελιασμένα δερμάτινα λέπια και τα πάντα ενδιάμεσα. Φαίνονται ρεαλιστικά, αλλά μυστικιστικά.

Το κυνήγι με άλλους παίκτες είναι πραγματικά σαν ένα πάρτι κυνηγιού. Όταν κάποιος έχει κόρνα κυνηγιού, η εκθαμβωτική μουσική τους περιβάλλει. Με τέρατα να αναπνέουν φωτιά εναντίον μας και ανθρώπους να τρέχουν μέσα από σύννεφα σκόνης για λάτρεις, οι αγώνες ήταν χαοτικοί και πολύχρωμοι. Ακόμη και ιδιαίτερα θεαματικές μάχες σπάνια με έκαναν να ρίξω καρέ.

Ενδημικά πλάσματα όπως οι πεταλούδες και οι φρύνοι είναι απλά αισθητά στο φυσικό περιβάλλον. Πουλιά με έντονα χρώματα σηματοδοτούν διαδρομές στον χάρτη, σαν δαχτυλίδια σε ένα παιχνίδι Sonic the Hedgehog. Τα χρυσά ζωύφια προτείνουν καλά μέρη για να κολλήσετε. Αυτά τα χαρακτηριστικά είναι πολύ ορατά, αλλά εξακολουθούν να φαίνονται πιστευτά σε έναν κόσμο όπου οι γάτες διαπραγματεύονται το εμπόριο, σφυροκοπούν ρύζι για ντάγκο (ζυμαρικά) και πετούν νεανικές βόμβες στα τέρατα.

Είναι αλήθεια ότι το Monster Hunter Rise δεν φαίνεται τόσο λεπτομερές όσο το Monster Hunter World. Δεν υπάρχει τόσο πολύ φύλλωμα, για παράδειγμα. Η σύγκριση είναι δίκαιη, αλλά κάθε παιχνίδι έχει τη θέση του. Το Monster Hunter Rise είναι ένα φορητό παιχνίδι κονσόλας. Οι χάρτες είναι μεγαλύτεροι και πιο πλοηγοί από ποτέ. Το online παιχνίδι είναι γρήγορο και σταθερό. Το Monster Hunter Rise προσφέρει μια όμορφη εμπειρία κυνηγιού, και όχι μόνο σε μια καρέκλα υπολογιστή.

Τιμή: Τυπική για παιχνίδια κονσόλας

Το Monster Hunter Rise διατίθεται για $60. Ολοκλήρωσα την καμπάνια για έναν παίκτη σε λίγο περισσότερο από 20 ώρες. Ήταν πολύ διασκεδαστικό, αλλά το Monster Hunter δεν χρειάζεται να σταθεί στα πλεονεκτήματα της εκστρατείας του για έναν παίκτη μόνο. Η σειρά ήταν πάντα για το διαδικτυακό παιχνίδι. Με περισσότερα από 4 εκατομμύρια αντίτυπα που έχουν αποσταλεί, μάλλον βλέπουμε την αρχή της ζωής αυτού του παιχνιδιού. Το να μπορείς να πιάνεις τέρατα εν κινήσει κάνει αυτό το παιχνίδι να αξίζει τα λεφτά του.

Monster Hunter Rise vs. Dark Souls Remastered

Το Monster Hunter Rise έχει μια απότομη καμπύλη εκμάθησης που δυσκολεύει τους αρχάριους, αλλά αυτό είναι που κάνει ένα επιτυχημένο κυνήγι τόσο ικανοποιητικό. Η σύλληψη της Rathian δεν είναι και πολύ καλή νίκη, αν δεν σας κατατροπώσει μία ή δύο φορές. Τούτου λεχθέντος, το Rise είναι το καλύτερο για άτομα που θέλουν να συμμετάσχουν σε ένα πάρτι κυνηγιού. Η καμπάνια για έναν παίκτη είναι διασκεδαστική, αλλά το διαδικτυακό παιχνίδι και το περιεχόμενο τελικού παιχνιδιού αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος του παιχνιδιού.

Οι άνθρωποι που προτιμούν να αντιμετωπίζουν δύσκολες προκλήσεις μόνοι τους θα πρέπει να εξετάσουν το Dark Souls Remastered. Είναι ένα υπέροχο παιχνίδι για να το σηκώσετε και να το αφήσετε κάτω, καθιστώντας το κατάλληλο για το Nintendo Switch. Όπως το Monster Hunter, το Dark Souls είναι περίπλοκο και προκλητικό για αρχάριους. Οι εχθροί είναι τέρατα της ποικιλίας της σκοτεινής φαντασίας, όπως γαργκόιλ που αναπνέουν από τη φωτιά και μάγισσες με σώματα γιγάντων αραχνών. Οι συναντήσεις είναι πολύ δύσκολες, επομένως η νίκη δεν θα αισθάνεται ποτέ πιο σκληρή.

Παρόμοια προϊόντα που εξετάσαμε:

• Nintendo Super Mario 3D World + Bowser's Fury
• Nintendo Legend of Zelda: Breath of the Wild
• Bethesda The Elder Scrolls V: Skyrim