Το παράξενο μουσικό παιχνίδι «Everhood» έλιωσε τον εγκέφαλό μου

Everhood είναι μισό σουρεαλιστικό indie παιχνίδι περιπέτειας, μισό μη βίαιο shoot-'em-up και εκατό τοις εκατό δικαιολογία για την ύπαρξη του soundtrack.

Παίζοντας είναι σαν να βλέπεις το όνειρο κάποιου άλλου. Everhood: An Infable Tale of the Inexpressible Divine Moments of Truth—να χρησιμοποιήσει τον πλήρη τίτλο του ακριβώς μία φορά—από νωρίς μετατρέπεται από ευχάριστα παράξενο σε απόλυτη ψυχεδέλεια. Πολύ απο Everhood θα έμοιαζε σαν στο σπίτι να προβάλλεται στον τοίχο πάνω από το περίπτερο του DJ σε μια παράσταση trance.

Ωστόσο, είναι μια περίεργη εμπειρία λόγω έλλειψης εστίασης και απότομης καμπύλης δυσκολίας. Θαυμάζω την απόλυτη εφευρετικότητα του και

η μουσική του είναι υπέροχη τόσο για χάρη της όσο και για το πώς Everhood το χρησιμοποιεί, αλλά το παιχνίδι είναι σχεδόν πολύ συνειδητά παράξενο για το καλό του.

Ο ρυθμός θα σε πάρει

Υπάρχουν δύο βασικά παιχνίδια Everhood. Το One είναι ένα παιχνίδι περιπέτειας τέχνης pixel όπου εξερευνάτε μια σειρά από χάρτες ανοιχτού τύπου για να λύσετε παζλ, να συλλέξετε αντικείμενα και να συναντήσετε ένα καστ εκκεντρικών χαρακτήρων. Είναι ένα καθαρό στιγμιότυπο της νοσταλγίας της Super Nintendo και δεν μπορώ να μην το εκτιμήσω.

Το άλλο είναι η «μάχη» του, που παίρνει τη μορφή μιας μουσικής πρόκλησης ένας προς έναν μέχρι θανάτου. Φανταστείτε έναν γύρο Ήρωας της κιθάρας αν προσπαθούσε εσκεμμένα να σε σκοτώσει. σας ζητείται να πηδήξετε, να γυρίσετε και να γλιστρήσετε μέσα από έναν συνεχώς μεταβαλλόμενο λαβύρινθο βίαιων αρμονιών.

Από την αρχή του Πάντα, Η μουσική του είναι υπέροχη, αλλά οι αγώνες του είναι εντυπωσιακά αδυσώπητοι. Είναι πολύ σαν να αποφεύγεις τα εχθρικά πυρά σε ένα 'σφαίρα κόλασηarcade παιχνίδι και σας δίνει περίπου το ίδιο περιθώριο για σφάλματα.

Everhood συνιστά να παίζεται σε σκληρή δυσκολία. Διαφωνώ. Χρειάζεται εξάσκηση και σταθερά αντανακλαστικά για να επιβιώσεις Everhoodτις μουσικές μάχες του, και άρχισα να διασκεδάζω πολύ περισσότερο μαζί τους σε χαμηλότερες δυσκολίες όταν δεν ήμουν συνεχώς στα πρόθυρα του θανάτου.

Μέρος αυτής της διασκέδασης είναι το soundtrack του παιχνιδιού, το οποίο είναι σχεδόν ομοιόμορφα εξαιρετικό. Everhood δεν είναι ένα παραδοσιακό παιχνίδι ρυθμού, καθώς η προσωπική σας ικανότητα να παραμένετε σε ρυθμό δεν έχει τόση σημασία, αλλά κάθε αφεντικό επιτίθεται σε αρμονία με το συγκεκριμένο θεματικό του τραγούδι. Είναι μερικές από τις καλύτερες χρήσεις της μουσικής σε ένα indie παιχνίδι έκτοτε Super Meat Boy.

Όταν το Going Gets Strange

Υπάρχει ένα κίνημα στην επιστημονική φαντασία, το New Weird, το οποίο έχει ως επί το πλείστον να ξεφύγει από τους κανόνες του είδους για να εκνευρίσει ή να συγκινήσει τον αναγνώστη. Αν τα μυθιστορήματα του είδους είναι το αγαπημένο σας comfort food, ένα βιβλίο New Weird θέλει να είναι ένας απροσδόκητος κουβάς με παγωμένο νερό στο πρόσωπο.

Everhood είναι ένα από τα πολλά πρόσφατα βιντεοπαιχνίδια που ταιριάζουν τόσο όμορφα στο New Weird όσο κανένα China Mieville μυθιστόρημα, παράλληλα Undertale, Nier: Automata, Heartbound, Wandersong, και Loop Hero. Ο ενοποιητικός παράγοντας είναι ότι το καθένα βασίζεται σε πολλά είδη ταυτόχρονα, αναμιγνύοντάς τα σε εντελώς πρωτότυπα προϊόντα.

Με Everhood Συγκεκριμένα, αισθάνεται ότι ξεφεύγει από την καθαρή λογική του ονείρου. Το ένα στάδιο είναι ένα χωριό γεμάτο παζλ. Ένα άλλο είναι ένα γοτθικό κάστρο με ένα τέρας σε έναν λαβύρινθο. ένα τρίτο είναι ένα καρναβάλι, με μια πίστα καρτ. Πηγαίνετε από ένα σκοτεινό δασικό μονοπάτι σε ένα νυχτερινό κέντρο γεμάτο τέρατα σε έναν βιομηχανικό αποτεφρωτήρα στα πρώτα δέκα λεπτά. Δεν μπορείς να το κατηγορήσεις ότι είναι ποτέ βαρετό.

Ταυτόχρονα και σαν όνειρο, Everhood δεν είναι ιδιαίτερα συνεκτικό. Ποτέ δεν καθιερώνει σταθερά τους δικούς του βασικούς κανόνες, επομένως δεν υπάρχει κανένα τέτοιο ευχάριστο σοκ όταν αρχίζει να αποφασίζει να τους παραβεί. Απλώς φλίπερ κάνεις ανάμεσα σε σενάρια χωρίς ιδιαίτερη ομοιοκαταληξία ή λόγο.

Αυτό κόβει μερικά από Everhoodο συνολικός αντίκτυπος του. Μου αρέσει το παιχνίδι αρκετά καλά, αν και υπάρχει μια ορισμένη τονική σύγκρουση μεταξύ της επιδιωκόμενης δυσκολίας και της χαρούμενης ιστορίας του, αλλά είναι όλο αυτό το παράξενο, όλη την ώρα.

Είναι ένα ενδιαφέρον πρόβλημα για ένα βιντεοπαιχνίδι. EverhoodΤο πρωταρχικό ζήτημα του δεν είναι ότι ξέμεινε από ιδέες, αλλά ότι θα μπορούσε να αντέξει να αφήσει μερικές από αυτές έξω. Αξίζει εντελώς τον χρόνο σας, αλλά θα το έλεγα Everhood είναι ίσως ένα δυνατό πέρασμα επεξεργασίας μακριά από το μεγαλείο.